...θα γίνω μπαμπουΐνος, μπορεί και τραβεστί!!!

Σε 1 ώρα, ο διαιτητής θα σφυρίξει το "εναρκτήριο λάκτισμα" και η Εθνική μας θα ξεκινήσει τους αγώνες της στο Mundial της Ν. Αφρικής.
Βάρβαρη ώρα για να παρακολουθείς ποδόσφαιρο, 2:30 μεσημεριάτικα, με το παστίστιο στο στόμα, δεν πειράζει, θα συνηθίσουμε!!!
Κι όσο για την Εθνική, παρόλο που προσωπικά είμαι λιγουλάκι συγκρατημένα απαισιόδοξος, δεν πειράζει και να μην τα καταφέρει, αποκλείεται πάντως να πάθει το στραπάτσο της Αμερικής, ο Ότο δεν είναι Αλκέτας!!!


Και θα μας έχουν μείνει οι μαγικές εικόνες με τα χρώματα, οι καραμούζες (κάπως τους λένε αυτούς τους διαβόλους που φυσάνε εκεί πέρα και κάνουν τόσο θόρυβο, δεν θυμάμαι...)
Α ναι, θα μας μείνουν και τα συνθήματα. Αυτά γράφουν τη δική τους ιστορία, όπως για παράδειγμα το "σήκωσέ το το γ@μημένο, δεν μπορώ, δεν μπορώ να περιμένω" της Πορτογαλίας...
Ακούστε και το φετινό για το Mundial, που το διάβασα στο dip:

«Θα πάρουμε το Κύπελλο εδώ στην Αφρική
θα γίνω μπαμπουίνος μπορεί και τραβεστί
Στη Ζούγκλα θα γυρνώ και θα τραγουδώ
Ελλάδα σ’ αγαπάω Ελλάδα σ’ αγαπώ

Αγάπη μου γλυκιά δεν θα με πικράνεις
Το ξέρω ποια πως θα με τρελάνεις
Και στην απονομή που θα έχω τέτοια τρέλα
Θα ανέβω να χορέψω ταγκό με τον Μαντέλα

Και όταν θα γυρί - γυρίζουμε Ελλάδα
Θα πίνουμε απ’ την Κούπα όλη γάλα
Και σαν ανέβω πάνω και στη στάνη
Κανένας πια - πια δεν με φτάνει

Θα βάψω και τα πρόβατα όλα μπλε
Και θα το παίζω πάλι κυριλέ
Και τον τσοπάνη, τον γιδοβοσκό
Θα τον φωνάζω Ότο, Γερμανό

Δεν θα γυρίσω πίσω στην Αθήνα
Και ας πεθά - πεθάνω απ’ την πείνα
Δεν θα γυρίσω πίσω πια στους ψεύτες
Που’ ναι ό - όλοι τους και κλέφτες

Θα μείνω εδώ δεν πάω αλλού
Μαζί με τους Μασάι, μαζί με τους ζουλού».