Οι Λευκαδίτες γλύτωσαν, εμείς;

Δεν ξέρω αν θα είναι καλό καλοκαίρι ή κακοκαίρι της συμφοράς το φετινό...
Τα πράγματα δεν δείχνουν καθόλου καλά κι όπου γυρίσω να κοιτάξω, βλέπω σφιγμένα χείλη και συννεφιασμένα πρόσωπα.
Εγώ θέλω να ευχηθώ να προσπαθήσουμε να βρούμε όμορφες στιγμές ακόμη και μέσα στη μαυρίλα, γιατί αλλιώς δεν θα τα καταφέρουμε να σταθούμε όρθιοι.
Ας περιμένουμε το ουράνιο τόξο, πάντα βγαίνει μετά τη βροχή... Αν και κάποιος απαισιόδοξος γνωστός λέει πως δεν το βλέπουν όλοι. Κάποιοι θα μουσκέψουν ως το κόκκαλο και θα κρεβατωθούν με πνευμονία...
Τέλος πάντων, εγώ είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος και ψάχνοντας να βρώ κάτι θετικό, ανακάλυψα ότι ο Συναξαριστής γράφει ότι σήμερα, 1 Ιουνίου, γιορτάζεται η "Ανάμνηση της απαλλαγής της νήσου Λευκάδας από την αρρώστια πανώλη, το έτος 1744", "που ξεκίνησε το 1742, φερμένη από τη Μεσσήνη της Ιταλίας: τα θύματα ήταν πολλά (ο πιθανότερος αριθμός ανέρχεται στην πόλη σε 1.028 ψυχές, σε ένα σύνολο 3.457)"
Και καλά, οι Λευκαδίτες γλύτωσαν τελικά μέσα σε δυο χρόνια. Εμείς να δούμε πόσα χρόνια θα χρειαστούμε για να γλυτώσουμε από τη σύγχρονη πανώλη της τρόικας και των ντόπιων εργαλείων της...