Το ανάποδο ρομάντζο...

Την ιδέα την πήρα από κάτι που διάβασα και σκέφτηκα ότι πολύ έχουμε "σκίσει" το μυαλό μας με το θέμα του ρομαντισμού...
Για εκατοντάδες χρόνια ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφοι, γλύπτες, αφιέρωσαν χρόνο και κόπο για να παρουσιάσουν μια εικόνα των σχέσεων άντρα-γυναίκας που όλοι ξέρουμε ότι δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα...
Οι άνθρωποι μπορεί να έχουν εκλάμψεις "ρομαντισμού", αλλά το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους είναι "πεζοί" και και καλά κάνουν κιόλας!!! Είναι τέτοια η καθημερινότητα, που δεν σου αφήνει καιρό για πολυτέλειες του στυλ "χάνομαι στον ωκεανό των ματιών σου" κτλπ...
Αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει καθόλου να προσπαθήσουμε να διακωμωδήσουμε διάφορα που έχουν ειπωθεί κατά καιρούς, έτσι για να γελάσει λίγο το χειλάκι μας.
Αυτά τα διάβασα στην Χριστίνα:
-Το πρωί δεν τρώω γιατί σε σκέφτομαι,το μεσημέρι δεν τρώω γιατί σε σκέφτομαι, το βράδυ δεν κοιμάμαι γιατί πεινάω...
-Όταν σε γνώρισα, νόμιζα ότι ήσουν αστέρι και έψαξα στον ουρανό να σε βρω, o ουρανός είχε πολλά αστέρια, μα εσύ δεν ήσουν κανένα από αυτά. Μήπως τελικά είσαι UFO???
-Αυτό το πρόσωπο, αυτό το γέλιο, αυτή η λάμψη, αυτά τα πανέμορφα μάτια, μα κυρίως αυτό το απολλώνιο σώμα ,αλλά ας αφήσουμε εμένα, εσύ τι κανείς?
-Αν ήσουν ψάρι, θα γινόμουν θάλασσα! Αν ήσουν πουλί, θα γινόμουν ουρανός! Τώρα που είσαι ψώνιο,τι να γίνω? Supermarket?
-Κάθε βράδυ βλέπω στον ύπνο μου αστέρια, λιβάδια με πολύχρωμα λουλούδια και φυσικά εσένα. Γιατί λιβάδια χωρίς βόδια δεν υπάρχουν!!!