Το πρωί που πήγαινα στο Μονοπλιό, άκουσα στο περίπτερο την μαύρη είδηση: Ο Μιχάλης ο Τούμπουρος σκοτώθηκε σε τροχαίο. Μαύρισε η ψυχή μου...
Ο Μιχάλης ήταν Αρτινός, λίγο μεγαλύτερος από μένα, πυρηνικός γιατρός στην Καλαμάτα.
Οι παλιοί Αρτινοί τον ήξεραν σαν τον γιό του Στέφανου, χρόνια στα δικαστήρια και από τις πιο οικείες μορφές σε όλους.
Η υπόλοιπη Ελλάδα τον γνώρισε σαν έναν εμπνευσμένο τραγουδοποιό, που κέρδισε το τρίτο βραβείο στο Φεστιβάλ του Χατζηδάκη στην Καλαμάτα, που συμμετείχε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που συνεργάστηκε με μεγάλους του χώρου, που τραγούδια του τραγούδησε η Χαρούλα Αλεξίου, ο Τσακνής, ο Μαχαιρίτσας.
Τελευταία φορά που μιλήσαμε στις γιορτές, μου είχε πει ότι ετοίμαζε κάτι για την Χαρούλα. Δεν πρόλαβε όμως, ο Χάρος τον περίμενε ενώ έφευγε τη νύχτα από το ιατρείο του, καβάλα στην μοτοσυκλέτα του...
Καλό ταξίδι Μιχάλη, δώσε χαιρετισμούς εκεί που πας, θα τα ξαναπούμε...
Αναρτήσεις
.png)
Μεγάλο το σόκ για εμάς τους Καλαματιανούς που τον ζούσαμε καθημερινά.Ήταν ο δικός μας άνθρωπος,γιατρός-άριστος επιστήμονας,ποιητής και συνθέτης.Για τον γράφοντα ήταν ο σωτήρας
ΑπάντησηΔιαγραφήτου.(προ 3/μήνου μου έσωσε τη ζωή).Καλό σου ταξίδι Μιχάλη,θα σε θυμόμαστε πάντα.JEL
Σήμερα το μεσημέρι το έμαθα. Ήταν καλό παιδί ο Μιχάλης. Μάλιστα ήταν αυτός που μου είχε κάνει αλλεργικό τεστ παλιότερα. Ετοιμαζόμουν να κάνω μαζί του ένα single με δυο τραγούδια μου, αλλά ο Μιχάλης έφυγε πριν προλάβουμε να κάνουμε το single. Κρίμα... Καλό Παράδεισο Μιχάλη...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟμολογώ ότι άκουσα το όνομά του για πρώτη φορά σήμερα, στις βραδινές ειδήσεις. Έψαξα να δω ποιος ήταν. Υποπτεύθηκα, μόλις άκουσα το κακό μαντάτο, ότι θα πρέπει να ήταν κάτι ιδιαίτερο. Μου τό 'λεγε το άδικο τέλος του. Και βρήκα γι' αυτόν. Είχα δίκιο στις υποψίες μου. Ήταν "από εκείνη τη στόφα", όπως συνηθίζω να λέω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό ταξίδι, Μιχάλη, κι ας σ'έμαθα μετά θάνατον.
Καλό ταξίδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνας φίλος από το '80
Αδικα έφυγες φίλε μου!Διαβάζω και ξαναδιαβάζω την είδηση του θανάτου σου στο internet για να μπορέσω να το συνειδοτοποιήσω.Ησουν μοναδικό΄και σπάνιο άτομο και λυπάμαι που οι δρόμοι μας χώρισαν και δεν είχα τη χαρά να ακούω από το στόμα σου όλα αυτά που πέτυχες.Εμειναν οι αναμνήσεις των 5 χρόνων στο Α γυμνάσιο στο ίδιο θρανίο,τα ντουέτα μας με την κιθάρα και η παρέα των τριών μας:EΣΎ ,ΕΓΏ και ο ΣΩΤΗΡΗΣ.Νοιώθω ότι ξεκολλάει κάτι από το παρελθόν μας με επώδυνο τρόπο,ότι κάποιος βιάζει τις αναμνήσεις μου!Τώρα θα μαγεύεις με την κιθάρα σου τη γειτονιά των αγγέλων!Καλό ταξίδι!.Ο φίλος σου Βασίλης.
ΑπάντησηΔιαγραφή