Σε σκέφτομαι γιαγιάκα και βουρκώνω...

Χρόνια πολλά σε όλες σας αγαπημένες μας γυναίκες...
8 Μαρτίου σήμερα και είναι η μέρα σας, αν και εγώ νομίζω ότι κάθε μέρα του χρόνου είναι δική σας. Απλά οι ανθοπώλες έπρεπε να διαλέξουν μια συγκεκριμένη μέρα για να αυξάνουν τον τζίρο τους, κάτι σαν την ημέρα των ερωτευμένων, την γιορτή της μητέρας κτλπ.


Πάντως σε εμένα, από τότε που μεγάλωσα λίγο κι άρχισα να καταλαβαίνω τον κόσμο γύρω μου, κάθε 8 Μαρτίου που διαβάζω και ακούω διάφορα λόγια "παχιά" και μεγάλα, ο νους μου τρέχει σε μια εικόνα των παιδικών μου χρόνων:
Ο παππούς μου καθισμένος στο μεσοχώρι με την γκλίτσα σφηνωμένη κάτω από την μασχάλη, να παίζει ραμί, πίνοντας τσίπουρο και γελώντας με εκείνο το τρανταχτό γέλιο του, που πρόδινε υγεία και δύναμη, παρά τα χρόνια του και την ίδια στιγμή να ξεπροβάλει η φιγούρα της γιαγιάς μου στο καλντερίμι...
Διπλωμένη στα δύο, ζαλωμένη με την βαρέλα το νερό, να κοντοστέκεται βαριανασαίνοντας, προσπαθώντας να πάρει δυνάμεις για την συνέχεια του γολγοθά της. Και μετά, με έναν βαθύ αναστεναγμό να συνεχίζει τον ανήφορο για το σπίτι, όπου την περίμεναν ένα σωρό άλλες δουλειές...
Ελπίζω να 'χεις ξαποστάσει πια βάβω μου...