Ο λάκκος

Το 2003 εκδόθηκε μια ποιητική συλλογή, της φίλης Δόμνας. Κάθε φορά που η καθημερινότητα με πατάει στο λαιμό, δίνοντάς μου ένα καλό μάθημα για το πόσο με έχει ξεπεράσει η ίδια η ζωή, ξεφυλλίζω την ανθολογία της Δόμνας και "κολλάω" σε κάποιο ποίημα, που κάθε φορά με εκφράζει.
Αυτή την περίοδο έχω τον Λάκκο:

Στον λάκκο αυτό που έσκαψες στα μέτρα μου
με δόντια ψεύτικα και νύχια ακρυλικά,
σκούζοντας και ουρλιάζοντας σαν δαρμένη λύκαινα
κάτω από το σεληνόφως.
Στο λάκκο αυτό που με ψέμα καταπακτή
πας να μου κρύψεις χαμογελώντας
και προσποιούμενη την αθώα
με τρόπο κακότεχνο.
Στο λάκκο αυτό θα έχεις πέσει μέσα
μέχρι το ξημέρωμα,
θα σ' έχει καταπιεί.
Και πολύ λυπούμαι αγαπητή μου,
θα πρέπει να έχεις πολύ δάκρυ να ποτίσεις
τη φαρμακερή ξηρασία του λάκκου σου.
Ίσως χρειαστεί να μείνεις κλεισμένη εκεί καιρό.
Στο βάθος που θα είσαι
κανείς δεν θ' ακούει τα ουρλιαχτά σου.