Θέλω να τα πω, για να μην σκάσω...

Υπάρχουνε κάποια πράγματα που δεν λέγονται με λόγια. Ίσως ο μόνος τρόπος που μπορεί να ειπωθούνε να είναι οι λυγμοί. Αλλά η μανούλα μου με μεγάλωσε εκείνα τα χρόνια με το moto "οι άντρες δεν κλαίνε". Κι έτσι τα καταπίνουμε τα δάκρυά μας και γεμίζει ο λαιμός μας αρμύρα...
Το βασικό λάθος στην σύγχρονη κοινωνία είναι η λάθος επένδυση. Επενδύουμε σε ανθρώπους βιαστικά, παρορμητικά, χωρίς να τους ζυγίζουμε, μόνο και μόνο επειδή αισθανόμαστε την ανάγκη της επαφής και της αίσθησης της συνύπαρξης.
Αυτές οι επενδύσεις που ξώκειλαν είναι πολύ πιο ασήκωτες από την δουλειά που δεν πάει καλά, από τις δόσεις της Τράπεζας και τις επιταγές, αλλά δεν έχουμε τα κότσια να το παραδεχτούμε, γι αυτό προτιμάμε να γράφουμε στα blogs για οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό που μας καίει...
Χέστηκα για τον Σανιδά και το string της Πετρούλας και το αν ο Sakis έλαμψε ή πάτωσε. Θα ασχοληθώ όμως μαζί τους για να εκτονωθώ, θα τους κράξω μήπως τρομάξουν και φύγουν οι Ερινύες που συναντώ στην ψυχή μου.
Κι από αύριο θα αρχίσω να σκούζω για το τσιγάρο που δεν "κόπηκε" και θα σαρκάζω τους πολιτικάντηδες, που σαν αδέσποτα σκυλιά με περιτριγυρίζουν, περιμένοντας να τους πετάξω ένα ξεροκόμματο ενδιαφέροντος...