Αδιάσειστα τεκμήρια της νεοελληνικής βαρβαρότητας

Προσωπικά πιστεύω ότι ο πολιτισμός μιας χώρας δεν αποτιμάται μόνο με βάση τη διαφύλαξη και συντήρηση της πολιτιστικής κληρονομιάς της, που κι εκεί εμείς οι Έλληνες χωλαίνουμε, ούτε με το αν λαβαίνει μέρος σε διαγωνισμούς όπως η Eurovision. Για μένα ο πολιτισμός ή η βαρβαρότητα μιας χώρας αντικατοπτρίζεται στην καθημερινότητα, στην εντιμότητα ή μη των ηγετών της, στις σχέσεις μεταξύ των πολιτών και στην ποιότητα ζωής που προσφέρει στους κατοίκους της. Αντικατοπτρίζεται στην καθαριότητα ή τη βρωμιά των πόλεών της, στις πλατείες με τα σιντριβάνια και τα λουλούδια τους ή την τσιμεντοποίησή τους (βλέπε εδώ κι εδώ), ακόμη και στα παγκάκια που προσφέρει στον αποσταμένο περπατητή. Με βάση όλα τα ανωτέρω και πολύ περισσότερα, απλή παρατήρηση κατατάσσει τους Έλληνες στην κατηγορία των βαρβάρων.

Ναι σήμερα είμαστε βάρβαροι, κύριε Κώστα Πλεύρη, και ποσώς μ’ ενδιαφέρει πόσο “ανώτερη” φυλή ήταν οι αρχαίοι πρόγονοί μας, όπως ισχυρίζεστε… Ναι είμαστε απολίτιστοι κύριε Υπουργέ Πολιτισμού, κι αυτό δε θα το ακυρώσει ακόμη κι αν όλα τα κλεμμένα γλυπτά του Παρθενώνα επιστρέψουν στο Μουσείο της Ακρόπολης. ΕΙΜΑΣΤΕ ΒΑΡΒΑΡΟΙ!!! Αντιληφθείτε το, κι αν έχει κανένας αρμόδιος τσίπα και φιλότιμο ας κάνει κάτι ριζοσπαστικό να βγούμε κάποτε από την απόλυτη βαρβαρότητα και να περάσουμε έστω στη σχετική.

Οι φωτογραφίες που ακολουθούν, οι οποίες σημειωτέον δεν αντανακλούν το εις τη νιοστή βρώμικο και γκετοποιημένο ιστορικό κέντρο της Αθήνας – το οποίο δε μπορώ να επισκεφτώ και να φωτογραφίσω, επειδή χρειάζομαι άδεια από τον κ. Τσίπρα – αλλά έναν από τους πλουσιότερους δήμους της Αττικής, τη Γλυφάδα, πείθουν περί του λόγου μου το αληθές. Αυτές τις εικόνες βλέπουν οι τουρίστες και δεν ξαναπατάνε το πόδι τους στη χώρα μας. Έχουν άδικο; Μια φορά τους είναι αρκετή. Την επόμενη θα προτιμήσουν τη “φίλη” μας την Τουρκία, η οποία μας έχει βάλει τα γυαλιά και στο πολιτισμό. Αυτό διαπίστωσα στην πρόσφατη επίσκεψή μου στην Κωνσταντινούπολη και οι εικόνες που θα παραθέσω σε επόμενο άρθρο μου θα πείσουν ακόμη και τον πιο σκληροπυρηνικό εθνικιστή και "τουρκοφάγο".

Τις προάλλες μιλούσα μ’ έναν Έλληνα κάτοικο Γερμανίας και τον ρώτησα: «Πώς σας φαίνεται η Ελλάδα;» Η απάντησή του ήταν άμεση, μονολεκτική και αποστομωτική: «ΒΡΩΜΙΚΗ». Η έκφρασή του έδειχνε βαθιά απογοήτευση, ενώ εγώ δεν έβρισκα λόγια να μας δικαιολογήσω.
Αυτοί είμαστε οι Έλληνες: βρωμιάρηδες! Κι επειδή η σοφή παροιμία λέει πως η πάστρα είναι η μισή αρχοντιά, η έλλειψή της, δηλαδή η βρωμιά, τι είναι; Μα φυσικά βαρβαρότητα και καφρίλα.

Δείτε τώρα μερικά από τα ευρήματα και κράξτε τους πρώην, τους νυν και τους ερχόμενους καρεκλοκένταυρους στο Υπουργείο Πολιτισμού και όλους τους πολιτικάντηδες που έχουν το θράσος να αφορίζουν το 47,3% του εκλογικού σώματος που απείχαν στις εκλογές της 7ης Ιουνίου, 2009.
Κύριε Πάγκαλε, εσείς που αποκαλέσατε τους μη ψηφίσαντες, «άχρηστους», και δηλώσατε ότι δε μας θέλετε για ψηφοφόρους σας, χα, χα, χα («Ποιος σε φίλησε που σκουπίστηκες;» λέει η παροιμία), δε δικαιούστε να ομιλείτε. Μάλιστα, επί κυβερνήσεων του εκσυγχρονιστή (από την ανάποδη) Κώστα Σημίτη, έχετε διατελέσει κι εσείς Υπουργός Πολιτισμού και δεν είδα να ξεσηκώσετε καμιά πολιτιστική επανάσταση. Τώρα θα μου πεις το πρώτο βήμα προς μια πολιτιστική επανάσταση θα έπρεπε ν’ αρχίσει από τον εαυτό σας και το δραστικό περιορισμό των περιττών κιλών σας. Διάολε, ένας Υπουργός Πολιτισμού πρέπει να έχει και το ανάλογο στυλ. Νομίζω;

Σχετικά με τα τεκμήρια της νεοελληνικής βαρβαρότητας, που όπως προείπα είναι από τη Γλυφάδα και την πλατεία Κατράκη, να σημειώσω ότι δεν είχα πάει εκεί με πρόθεση να φωτογραφίσω, αλλά βρέθηκα στο πλαίσιο της επίσκεψής μου σε κατάστημα ηλεκτρικών συσκευών για να μάθω περισσότερα για την απόσυρση του παλιού κλιματιστικού μου.
Μου την έδωσε όμως καθώς είδα το εκλογικό περίπτερο του ψευτοπράσινου Γιώργου Παπανδρέου να μην έχει ακόμη ξηλωθεί, και κοίταξα στην τσάντα μου να δω αν είχα μαζί μου την ψηφιακή. Από κει και πέρα μου άνοιξε η όρεξη. Έκανα μια βόλτα στα πέριξ και απαθανάτισα τα τεκμήρια της καφρίλας μας, μερικά από τα οποία θα εκθέσω εδώ για να τρομάζουν οι μαμάδες τα μωρά τους, φοβερίζοντάς τα ότι θα τα πάνε βόλτα στη Γλυφάδα όταν δεν τρώνε το φαΐ τους.

Ήταν λίγο μετά τις 4 μ.μ., με τον υδράργυρο να έχει σκαρφαλώσει στους 37 βαθμούς C, όταν κάθισα σ’ ένα παγκάκι της Πλατείας Κατράκη για να πάρω μια ανάσα. Όμως, πετάχτηκα αυτόματα όρθια σα βολίδα διότι το μεταλλικό κάθισμα έκαιγε. Έψηνες ψωμί πάνω του! Σημειωτέον ότι σε κανένα από τα αντιοικολογικά αυτά παγκάκια δε φύτεψαν, δίπλα ή πίσω του, ένα δεντράκι ώστε να κάνει λίγη σκιά και να μην κινδυνεύει από ηλίαση ο αποσταμένος του οποίου ο πισινός και η πλάτη ίσως αντέξουν το καυτό σίδερο.

Ψιλά γράμματα αυτά για να τα έχουν προβλέψει οι αρχιτέκτονες του Δήμου Γλυφάδας προ έτους, όταν είχαν αποδυθεί μετά μανίας στην ανάπλαση επί τα χείρω (τσιμεντοποίηση) της κεντρικής πλατείας Γλυφάδας (ξαναδείτε παρακαλώ εδώ). Ο ήχος ενός συντριβανιού, που χαρίζει δροσιά και τέρπει την όραση και την ακοή του επισκέπτη σε όλες τις πλατείες πολιτισμένων χωρών, είναι ανύπαρκτος κι εδώ, κατά τα μοντέρνα αήθη κι έθιμα των αυτουργών των νεοπλασμάτων των ελληνικών πλατειών (ξαναδείτε και Μοναστηράκι εδώ).

Διότι όταν η παρακμή και ο εκφυλισμός ενός λαού είναι γενικευμένος, τότε αποτυπώνεται παντού, και πρώτα-πρώτα στο περιβάλλον και στην αρχιτεκτονική. Έχουμε και λέμε λοιπόν, κι όποιος αντέξει. Όποιος δεν αντέξει, ας εγκαταλείψει το Γιουνανιστάν πριν κλονιστεί σοβαρά η υγεία του, κι ας ζητήσει άσυλο στη… γείτονα Τουρκία!
(Παρακαλώ κάντε κλικ πάνω στις φωτογραφίες για να τις "απολαύσετε" σε μεγέθυνση.)

από Μαρία Σεφέρου