Γιατρέ μου, είμαι σοβαρά;

Όσο περνάει ο καιρός, τόσο και σιγουρεύομαι ότι εμείς οι Αρτινοί πάσχουμε από κάποια σοβαρή ασθένεια.
Το πρώτο hint ήταν, όταν ήμουν πολύ μικρός και οι γονείς μου, που τότε ζούσαμε αλλού, με έβαλαν σε ένα λεωφορείο για να με στείλουν στους παππούδες στην Άρτα. Το λεωφορείο ήταν διερχόμενο κι όταν έφτασε στου Κρυστάλλη ο εισπράκτορας έβγαλε μια σπαρακτική κραυγή, για να μας ειδοποιήσει να ετοιμαστούμε να κατέβουμε: "Άρτα λιέω και κλαίωωωωωωω!!!". Τότε ήταν που πρωτοκατάλαβα ότι κάτι κακό μας συμβαίνει...
Αργότερα επιστρέψαμε οικογενειακώς στην Άρτα και τα τελευταία χρόνια έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι όχι απλώς είμαστε άρρωστοι, αλλά η κατάστασή μας μάλλον είναι κρίσιμη!!! Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς ότι έχουν μαζευτεί τόσοι Γιατροί για να μας σώσουν...
Είχαμε τον Δήμαρχο, τον Πάνο, παθολόγο, είχαμε την Όλγα, ακτινολόγο, νάτος κι ο Γιώργος ο Παπαδημητρίου, καρδιολόγος...
Αφού κάθομαι και σκέφτομαι ότι αν στις επόμενες δημοτικές εκλογές γίνει debate, αυτό δεν θα είναι συζήτηση υποψηφίων, αλλά Ιατρικό Συμβούλιο!!!