Τρείς μήνες στην μπλογκόσφαιρα...

Θα μπορούσε να είναι τίτλος ταινίας επιστημονικής φαντασίας, αλλά είναι η πραγματικότητα. 12 Μαρτίου "σήκωσα" δειλά-δειλά την πρώτη ανάρτηση.
Από τότε κύλισε πολύ νερό στ' αυλάκι. Οι αναρτήσεις αυγάτισαν, είτε δικές μου, είτε "παρμένες" από άλλους συν-μπλόγκερς.
Κάποια στιγμή κατάλαβα ότι το blog είχε την δική του δυναμική, με οδηγούσε αυτό κι όχι εγώ εκείνο. Πολλές φορές ένιωθα ότι με άλλο πνεύμα ξεκινούσα να γράψω κάτι κι αλλιώς κατέληγε να αναρτηθεί τελικά κι αυτό μου άρεσε, με ιντριγκάριζε.
Ήταν σα να με έβαζε να συνομιλήσω με τον εαυτό μου, σα να μου έδινε τη μιά άκρη κι εγώ έπρεπε να ξετυλίξω το κουβάρι για να βρώ το τέλος.
Όμως, απ' όλη αυτή την ιστορία αυτό που μου έμεινε περισσότερο ήταν οι δεκάδες καινούργιοι φίλοι και οι "φίλοι", τα mails, τα σχόλια, τα μπράβο και τα "σιχτιρίσματα". Με κάποιους έχω πιά καθημερινή επαφή και ανταλλαγή απόψεων.
Αλλά για να μην τα λέω όλα ωραία, αλτρουϊστικά και αλληλέγγυα, μεγάλη ικανοποίηση παίρνω κάθε φορά που γράφω κάτι και αρέσει σε άλλους...
Τι να κάνω, άνθρωπος είμαι και μάλιστα με πολλές αδυναμίες και ελαττώματα!!!