Αμβρακικός κόλπος- Ένα χρόνο μετά την ΚΥΑ

Πριν ένα χρόνο στην Πρέβεζα σε μια εκδήλωση για το μέλλον του Αμβρακικού κόλπου, ανέβηκε στην εξέδρα ο Τρυφωνίδης, ο βουλευτής της Ν.Δ. στην Πρέβεζα, κουνώντας ένα χαρτί που είχε γραμμένο ένα νούμερο. Ήταν ο αριθμός ΦΕΚ για την ΚΥΑ που θα έλυνε τα προβλήματα, που θα ξαναέφερνε τη ζωή, την ΚΥΑ που ίδρυε το Εθνικό Πάρκο Αμβρακικού.
Στην ίδια εξέδρα ανέβηκε κι ο cool Αλέξης, που την εποχή εκέινη είχε πάρει με "108" όλες τις κινητοποιήσεις των πολιτών και φυσικά αφού ήταν εκεί ο Τσίπρας του 20% των δημοσκόπων, από κοντά ήταν όλο το πολιτικό στερέωμα της Ηπείρου, Δήμαρχοι, Νομάρχες, Σύμβουλοι, Πολιτευτάδες, όλοι όσοι ήθελαν να κλέψουν μια φωτογραφία δίπλα στο "γελαστό παιδί".
Και δεν μιλάω μόνο για Συνασπισμένους. Εκεί ήταν και Πασόκοι και Νεοδημοκράτες και ΚΚέδες, απ' όλα είχε ο μπαξές...
Ένα χρόνο αργότερα, χθες το πρωί στην Κόπραινα της Άρτας, ο Σύλλογος «Ενεργοί Πολίτες» οργάνωσε εκδήλωση για να αναδείξει την κατάσταση που μέρα με την ημέρα επιδεινώνεται και που έχει κάνει την ίδρυση του Εθνικού Πάρκου, να μοιάζει με κούφια λόγια...
Η Κοινή Υπουργική Απόφαση με την οποία θεσπίστηκε το Πάρκο μένει ουσιαστικά ανενεργή. Ο Φορέας Διαχείρισης επί ένα και πλέον χρόνο είναι ακέφαλος, ενώ δεν έχουν αντικατασταθεί ακόμη και τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου που είχαν υποβάλλει την παραίτησή τους. Οι πόροι είναι περιορισμένοι, το προσωπικό ελάχιστο και στην πράξη πλέον αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί να συμβάλλει στο παραμικρό για την προστασία της περιοχής.
Τα προβλήματα που απειλούν το οικοσύστημα οδήγησαν τον Πρόεδρο του Συλλόγου και Πρόεδρο της Ομοσπονδίας Αλιευτικών Συλλόγων Ηπείρου Παύλο Χαραλάμπους, να φωνάξει: «Ο Αμβρακικός δεν αργοπεθαίνει. Έχει ήδη πεθάνει. Πρέπει να κάνουμε κάτι για να περισώσουμε ότι μπορούμε και να το παραδώσουμε στα παιδιά μας».
Πλοιάρια με μαύρες σημαίες διέσχισαν τον Αμβρακικό για να στείλουν ένα μήνυμα αφύπνισης στις αρχές και να δείξουν ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια αδιαφορίας, αλλά φέτος ούτε ο Αλέξης ούτε οι υπόλοιποι πολιτικοί της περιοχής μας δεν βρήκαν τον ελεύθερο χρόνο για να παραλάβουν το μήνυμα.
Δεν πειράζει, την επόμενη φορά, θα φροντίσουμε να είναι τόσο δυνατό, ώστε να το ακούσουν, ακόμη και πίσω από τις κλειστές τους πόρτες...