Λαμπερή και ωραία...

Χρόνια πολλά Αγλαΐα μου, να χαίρεσαι το ονοματάκι σου, που σημαίνει αυτά που λέει ο τίτλος, λαμπερή και ωραία.
Είδα στην εγκυκλοπαίδεια ότι ήσουν η νεότερη από τις Τρείς Χάριτες, που συμβόλιζαν την γοητεία, την ομορφιά, τη φύση, τη γονιμότητα και τη δημιουργικότητα στην Ελληνική Μυθολογία.
Όμως ήσουν πολύ άστατη βρε παιδάκι μου... Ενώ παντρεύτηκες με τον Ήφαιστο (εντάξει κουτσός και κακομούτσουνος, αλλά Θεός, όχι παίξε γέλασε), εσύ πήγες κι έκανες παιδί, με τον βασιλιά της Σύμης. Την γλύτωσες όμως, γιατί τότε δεν υπήρχε το DNA και ο γερο-Ήφαιστος ήταν πολύ απασχολημένος με τις φωτιές του για να αντιληφθεί τα τσιλιμπουρδίσματά σου...
Και μην βιαστείς να μου πεις ότι αυτή η Αγλαΐα ήταν αρχαία κι εσύ γιορτάζεις λόγω της Αγίας Αγλαΐας της Ρωμαίας, γιατί θα σου πω τι διάβασα στο συναξάρι και θα σε στείλω αδιάβαστη... Λοιπόν, αυτή γιορτάζει μαζί με τον Άγιο Βονιφάτιο και η ιστορία τους είναι η εξής:
" Έζησαν τον 3ο μ.Χ. αιώνα. Η Αγλαΐα ανήκε στην τάξη των ευγενών και πλούσιων Ρωμαίων γυναικών και ήταν πάντα πρόθυμη στις ελεημοσύνες και στις διάφορες αγαθοεργίες. Ο δε Βονιφάτιος ήταν γραμματέας της περιουσίας της Αγλαΐας και επόπτης των κτημάτων της. H ανεξέλεγκτη καλοζωία έπνιξε την πνευματικότητα του Βονιφατίου και της Αγλαΐας. Άναψε την εύφλεκτη νεότητά τους και παρασύρθηκαν από τις ένοχες σαρκικές ηδονές. "
Εντάξει, μετά μετάνιωσαν κτλπ κι έτσι αγιοποιήθηκαν, αλλά η ουσία Αγλΐτσα μου είναι ότι διαχρονικά τσαχπινογαργαλιάρα ήσουν!!!