Νιοχώρι Λευκάδας - Το χωριό με τις αμυγδαλιές...

Μου το είχε στείλει πριν πολύ καιρό, ο φίλος Νίκος από τη Λευκάδα...

Οδοιπορικό στο Νιοχώρι Λευκάδας

Το όνομα του είναι "Νεοχώρι" αλλά οι ντόπιοι το λένε Νιοχώρι ή Νιχώρι.

Κάποτε λοιπόν, κρίνοντας από το όνομα του θα ήταν νέο χωριό όμως στις μέρες μας αποτελεί ένα παλιό και σχεδόν ερημωμένο ορεινό χωριό. Βρίσκεται πάνω από το χωριό Παλαιοκατούνα δηλαδή πάνω από το Νυδρί.


Ηρεμία, καθαρός αέρας, κελαηδίσματα πουλιών, ερειπωμένα σπίτια και πολλές ανθισμένες αμυγδαλιές συνθέτουν το σκηνικό του μικρού χωριού

Στα χρόνια της δικτατορίας (1967 – 1974) το χωριό εγκαταλείφθηκε από του ντόπιους κατοίκους, που αναζήτησαν την τύχη τους στους πρόποδες του βουνού και συγκεκριμένα στις τοποθεσίες Παλαιοκατούνα και Μεγάλο Αυλάκι, εκμεταλλευόμενοι τις δυνατότητες για οικονομική ανάπτυξη.


Εκτός από τα παραδοσιακά σπίτια και την εντυπωσιακή θέα προς τον κάμπο του Νυδριού και τα νησάκια, ο επισκέπτης μπορεί να δει ακόμα και την Παναγία την Ευαγγελίστρια, μοναδική εκκλησία με τρούλο στο νησί. Πιο παλιά στο Νιοχώρι υπήρχε και το ιδιωτικό λαογραφικό μουσείο του Παναγιώτη Τσατσούλα το οποίο περιείχε αντίγραφα μουσικών οργάνων από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα καθώς και πλούσιο λαογραφικό υλικό.

Δυστυχώς εδώ και μερικά χρόνια το μουσείο έχει κλείσει και σύμφωνα με πληροφορίες μας όλο το υλικό του μεταφέρθηκε στην Κρήτη. Βέβαια το μουσείο διαφημίζεται ακόμα και σήμερα σε ιστοσελίδες της Λευκάδας, όπως του σημερινού Δήμου Λευκάδας καθώς και σε αρκετούς τουριστικούς οδηγούς !

Το κτίριο του Δημοτικού σχολείου του χωριού με φανερά τα σημάδια της εγκατάλειψης στέκεται σε ένα ξέφωτο για να θυμίζει σε όποιον περνάει από εκεί την εποχή που το χωριό έσφυζε από ζωή και το προαύλιο του σχολείου γέμιζε από τις χαρούμενες φωνές των παιδιών. Το μόνο σημείο του κτιρίου που είναι σε καλή κατάσταση είναι η στέγη η οποία φαίνεται να ανακατασκευάστηκε πρόσσφατα.

Από το Νεοχώρι κατάγεται ο κλαριντζής Κώστας Γκιαούζος – Μουζάκης που προπολεμικά μέχρι το 1950 θεωρούνταν ένα από τα καλύτερα κλαρίνα της Ελλάδας.



ΚΕΝΤΡΙ: Πριν πολλά χρόνια μαζί μ' έναν ξάδερφό μου περάσαμε μια μέρα στο Νιοχώρι, παρέα με καταληψίες-κατοίκους...
Ένα κράμα αναχωρητών, παιδιών των λουλουδιών, ναζητητών ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής, που έφτιαξαν κάποια ερειπωμένα σπίτια και χωρίς ηλεκτρικό, χωρίς καμιά σύγχρονη άνεση, είχαν φτιάξει μια κοινότητα κοινοβιακού τύπου...
Υπύρχαν κυρίως Έλληνες, αλλά και μερικές οικογένειες ξένων (και με μικρά παιδάκια, παρακαλώ)...
Ούτε που καταλάβαμε πώς πέρασε η μέρα, με συζητήσεις, εργασίες, τραγούδια, φαγητό μαγειρεμένο στη φωτιά...


Φύγαμε αργά τη νύχτα, παίζοντας κιθάρες και τουμπερλέκια με λάμπες πετρελαίου και μπόλικη φεγγαράδα!!!
Κατεβαίνοντας στον "πολιτισμό", πέσαμε πάνω στα φώτα από τα club στο Νυδρί...