Λαϊκή σοφία...

Εκεί που καθόμασταν απογευματάκι Κυριακής στο καφενείο στην Αρίστη, επιστρέφοντας από Πάπιγκο, και αμπελοφιλοσοφούσαμε με την βοήθεια άφθονου τσίπουρου συνέβηκε το περιστατικό που θα σας διηγηθώ...
Είμασταν πέντε άτομα, με χορτασμένο στομάχι και κάμποση ζαλάδα από το τσίπουρο και έλεγε ο ένας το μακρύ του κι ο άλλος το κοντό του για την κατάσταση στη Ν.Δ. και πώς τα κατάφερε ο Καρμανλής και από αδιαφιλονίκητος έγινε αποδιοπομπαίος, το πώς τα γκεσέμια του πάνε ένα από δω κι άλλο από κει, το πώς το "σεμνά και ταπεινά" έγινε "χαλαρά κι αγάλι-αγάλι", το πώς οι απλοί ψηφοφόροι τιμώρησαν την αλαζονεία και τέτοια τέλος πάντων...
Ουσιαστικά όλοι συμφωνούσαμε μεταξύ μας, αλλά θες το τσίπουρο, θες η ανάγκη να δείξουμε ο καθένας μας ότι κάνει την καλύτερη ανάλυση, προσπαθούσαμε να επιβληθούμε ο ένας στον άλλον...
Εκείνη την ώρα, ένας γεράκος, που καθότανε δίπλα στο τζάκι και καθάριζε κάστανα και αργότερα έμαθα ότι τον λένε μπαρμπα-Βγένη, πετάχτηκε και είπε το εξής:

"Εγώ απ' τ' χούντα και μετά, πάντα ψήφζα Ν.Δ. Τούτ' τ' φορά θμήθκα ένα τραγούδ' π' μου 'λεγε ο πάππος μ':
Βλάχος αποκοιμήθηκε ψηλά σ' ένα λιθάρι
και το πρωΐ σηκώνεται, τα πρόβατα δεν βρίσκει.
-Ραβδί μου, πούν' τα πρόβατα, ραβδί μου, πούν' τα γίδια;
-Δεξιά μεριά τα πρόβατα, ζερβά μεριά τα γίδια....
Καταλάβατε λεβέντες γιατί τ' γύρσα τ' πλάτ';"

Κόκκαλο εμείς, τα 'πε όλα ο μπαρμπα-Βγένς!!!