Είμαστε κληρονόμοι μιας αμύθητης περιουσίας, την οποία την διαχειριζόμαστε με τον πιο αδιάφορο και ρέμπελο τρόπο, σαν τα κακομαθημένα πλουσιόπαιδα, που τρώνε από τα έτοιμα, αδιαφορώντας για όλα όσα συμβαίνουν γύρω τους...
"Παρακολουθώντας την τελετή παραλαβής-παράδοσης στο μέγαρο ΜΑΞΙΜΟΥ δεν μπορούσα να μην αναρωτηθώ ορισμένα πράγματα. Αλήθειες και πραγματικότητες που τα τελευταία χρόνια δείχνουν να τα έχουν ξεχάσει όχι μόνο οι πολιτικοί μας, άλλα και εμείς οι απλοί ψηφοφόροι αυτής χώρας.
Αυτό το σημαντικό για την Ελλάδα μας κτήριο (ΜΑΞΙΜΟΥ) , όπως και τα υπόλοιπα κρατικά κτήρια (Βουλή, Υπουργεία κ.λ.π), χρειάστηκαν πάρα πολύ αίμα-δάκρυα και ιδρώτα να χυθούν από εμάς και τους προγόνους μας, για να κτιστούν και να πάρουν 'άδεια λειτουργίας'.
Ιδιοκτήτες αυτών των κτηρίων είναι 10 εκατομμύρια Έλληνες. Αυτά τα κτήρια ο Ελληνικός λαός τα ενοικιάζει, δεν τα πουλάει. Αυτός που “παρέδωσε” όσο και Αυτός που “παρέλαβε” είναι απλά ενοικιαστές και όχι ιδιοκτήτες. Το συμβόλαιο με το οποίο τα δίνουμε είναι μοναδικό και οι όροι του δεν υπάρχουν σε άλλα συμβόλαια.
Είναι το μοναδικό συμβόλαιο στο οποίο δεν ισχύει η επαγγελματική στέγη.
Είναι το μόνο στο οποίο δεν πληρώνει νοίκι ο ενοικιαστής, αλλά αμείβεται ο ίδιος από τους ιδιοκτήτες.
Εκτός από τα κτήρια του παραδίνουμε τις περιουσίες μας, τις ζωές μας, το παρόν και το μέλλον, όχι μόνο το δικό μας αλλά και των παιδιών μας.
Ο 'ΕΝΟΙΚΟΣ' υπογράφοντας το συμβόλαιο αναλαμβάνει μερικές μόνο απλές και εύκολες υποχρεώσεις.
Πρέπει να εργαστεί με όλες του τις δυνάμεις, ώστε να καλυτερεύσει την ζωή των “ιδιοκτητών'. Πρέπει να φροντίζει (σε αυτή την δύστυχη χώρα που ζούμε) οι νόμοι να εφαρμόζονται το ίδιο για όλους και τέλος ο πλούτος που παράγεται να μην πηγαίνει μόνο σε “200' οικογένειες, αλλά να μοιράζεται όσο το δυνατόν καλύτερα γίνεται.
Επιστρέφοντας πίσω στην τελετή παραλαβής-παράδοσης, ο απερχόμενος ενοικιαστής κ. Καραμανλής όχι μόνον “παραβίασε” όλους τους όρους του συμβολαίου, αλλά έφθασε στο σημείο να νομίζει ότι θα του το ανανεώνουμε αιώνια. Γιαυτό και εμείς του κάναμε έξωση.
Τέλος φθάνοντας στον καινούργιο ενοικιαστή κ. Παπανδρέου, δεν ελπίζουμε αλλά απαιτούμε να κάνει πράξη όλα αυτά που μας υποσχέθηκε με σκοπό να του νοικιάσουμε το “ΜΕΓΑΡΟ”, διότι σε κάθε άλλη περίπτωση θα τον καταστήσουμε και αυτόν 'άστεγο'."
Ετσι, έτσι, να αγιάσει το στόμα σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλα στο λαό ανήκουν αλλά κάποιοι το ξέχασαν με τη δική μας βέβαια ανοχή.
Οσο για τον νέο πρωθυπουργό, αν και ζωηρό τον βλέπουμε, ωστόσο να απαιτούμε πρέπει, όχι να ελπίζουμε.
Οταν η ανάγκη είναι επιτακτική, η ελπίδα γίνεται αφελής.
Καλημέρα.