Μέσα σε δύο χρόνια το πολυδιαφημισμένο open gov, που ξεκίνησε έτσι...
(και αφού είδαν ότι σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάστηκαν 9-12 μήνες για να τοποθετηθεί ένας Γενικός Γραμματέας υπουργείου)
κατέληξε (και αυτό) στο καλάθι των αχρήστων...
Οι γ.γ των υπουργείων που παραιτούνται, αντικαθίστανται πλέον (και σωστά αφού πρόκειται για κυβερνητική θέση) με πρόσωπα που ορίζει ο πρωθυπουργός.
Αλλά ας δούμε τι έλεγε ο ΓΑΠ μόλις πριν μερικούς μήνες, 5/11/2010, και αφού φάνηκε η αποτυχία του συστήματος:
Έχουμε το λεγόμενο OpenGov, την ανοιχτή διακυβέρνηση. Εκεί κάναμε ένα πρώτο πείραμα, το οποίο ήταν πρωτόγνωρο όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για πολλές άλλες χώρες. Στελεχώσαμε τις θέσεις των Γενικών Γραμματέων, που είναι πολιτικές, για τις οποίες συνήθως παλιότερα γινόταν κομματικό μοίρασμα, μέσα από αυτή τη διαδικασία. Για 88 θέσεις αρχικά και μετά για πολλές άλλες, για τις οποίες μας έστειλαν αιτήσεις 28.000 άτομα.
Βεβαίως, είχε αδυναμίες αυτό το σύστημα, διότι το να αξιολογήσεις όταν δεν έχεις μηχανισμό, είναι πολύ δύσκολο. Και το κράτος ποτέ δεν είχε τέτοιο μηχανισμό για να αξιολογήσει τους Γενικούς Γραμματείς, γιατί δεν ενδιαφερόταν η εκάστοτε κυβέρνηση να κάνει μία σε βάθος διαδικασία αξιολόγησης αυτών των ανθρώπων. Και ήταν πάρα πολύ δύσκολο να αξιολογήσουμε 28.000 άτομα, όταν δεν υπήρχε ο μηχανισμός.
Άρα λοιπόν, βλέπουμε και τις αδυναμίες. Βλέπουμε ότι πράγματι και εκεί, παρά την καλή μας πρόθεση, υπήρχαν δυσκολίες, άρα θα πρέπει να το βελτιώσουμε. Και προχωράμε σε ένα Open Gov 2, ώστε να μπορεί να υπάρξει ο μηχανισμός αξιολόγησης αυτών των ανθρώπων, όταν στελεχώνουμε τη Δημόσια Διοίκηση.
Ξεκινήσαμε με Open Gov , συνεχίσαμε με Open Gov 2(!!!!) και καταλήξαμε στο Open Gov 0
Αναρτήσεις
.png)
.jpg)
.png)
Η επανάσταση αναβάλλεται για το 2050 μ.Χ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφει ο Κρούστης Αντώνης
Η πρώτη υπόθεση εργασίας λέει ότι θα μπορούσαμε να ακούγαμε τις φωνές της πλατείας, για έξοδο μας από το μνημόνιο, να φύγουν οι ξένοι δανειστές που ήρθαν να κατασπαράξουν την ελληνική ευτυχία, να μην πληρώσουμε τους διεθνείς τοκογλύφους και αλλά τέτοια απίθανα που θα καθιστούσαν την χώρα απομονωμένη από το διεθνές γίγνεσθαι. Αν ακούγαμε την πλατεία, σήμερα, οι έλληνες πολιτικοί θα έψαχναν να δανεισθούν χρήματα για τις...
καθημερινές μας ανάγκες, όχι βέβαια από τις αγορές που θα μας δάνειζαν με επιτόκιο άνω του 15%, αλλά από τους αόρατους φίλους μας με αόρατα λεφτά.
Η δεύτερη υπόθεση εργασίας είναι να...
μας έλεγαν οι ευρωπαίοι ευγενικά, ευχαριστούμε για την γνωριμία, αλλά από δω και πέρα ,χωρίζουν οι δρόμοι μας. Πολλοί πατριώτες ιθαγενείς διαφόρων αποχρώσεων του κόκκινου και του μαύρου, δε θα το ευχόντουσαν μόνο ευχαρίστως αλλά το διεκδικούσαν και σαν πάγια πολιτική τους στρατηγική.
Η πανηγυρική μας έξοδος από το ευρω, θα ανάγκαζε την χώρα να εισάγει την δραχμή επίσημα πλέον, σαν το ελληνικό νόμισμα.
Ο πληθωρισμός θα σκαρφάλωνε στα ύψη, οι καταθέσεις θα έχαναν την αξία τους , τα δάνεια θα πολλαπλασιάζονταν η αξία τους, οι κατασχέσεις σπιτιών θα έπαιρναν εκρηκτικές διαστάσεις, χιλιάδες επιχειρήσεις θα έκλειναν και εκατομμύρια εργαζόμενοι θα έμεναν άνεργοι.
Τα αποτελέσματα και των δυο υποθέσεων εργασίας θα ήταν φτώχια, εξαθλίωση και το χειρότερο καμία ελπίδα για ανάκαμψη για πολλές δεκαετίες.
Αντ’ αυτής, της φωνής της πλατείας δηλ., οι ευρωπαίοι ηγέτες ξαναπονταρησαν για άλλη μια φορά , υπέρ της Ελλάδος, χωρίς να ξεπερνάμε και την διασφάλιση των συμφερόντων όλης της ευρωπαϊκής ένωσης. Ενέκριναν δάνεια ύψους 159 δις ευρω για 30 χρόνια με το εξόφθαλμα προκλητικό χαμηλοτοκο επιτόκιο 3,5% και με περίοδο χάριτος τα 10 χρόνια..
Με λίγα λόγια μας είπαν , « αναλαμβάνουμε την πληρωμή του δημόσιου σας χρέος εμείς για 40 χρόνια, και εσείς αναλαμβάνεται το δημόσιο έλλειμμα σας. Αλλά επειδή δεν σας εμπιστευόμαστε και πολύ, ζητάμε την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου και την πολιτική συναίνεση των κομμάτων εξουσίας έτσι ώστε να μην έρθει η επόμενη κυβέρνηση και ανατρέψει τις δεσμεύσεις της προηγούμενης».
Και τώρα; Τώρα η κυβέρνηση και αυτή και οι επόμενες πρέπει να μειώσουν τις δημόσιες δαπάνες, δημιουργώντας δημοσιονομικό πλεόνασμα, να απελευθερώσουν την αγορά από τις κολλεκτιβίστικες αγκυλώσεις, να μειώσουν την γραφειοκρατία και να δημιουργήσουν το κατάλληλο επενδυτικό περιβάλλον για προσέγγιση ξένων επενδύσεων που θα γεμίσουν τα δημόσια ταμεία και τις τσέπες μας.
Οι ελληνικές κυβερνήσεις για πολλά χρόνια πλέον πρέπει να συνηθίσουν σε ένα άλλο τρόπο πολιτευεσθαι. Ο προεκλογικός τους λόγος δεν θα είναι υποσχετικός άκοπων παραδείσων, αλλά λόγος ευθύνης και προτρεπτικός για περισσότερη δουλεία για την απόλαυση των δανεικών κεκτημένων που μας πήραν πίσω οι άκαρδοι δανειστές μας και ίσως τότε το 2050 οι πλατείες να γεμίζουν με ανθρώπους που θα εξεγείρονται με τους πολιτικούς και τους πολίτες που καρπώνονται προσοδα από το κόπο τρίτων. ΑΜΗΝ.!!!
Όταν φίλε μου καταλήγεις το σχόλιο, που μάλλον τποθέτηση είναι ,παρά σχόλιο, με το "ΑΜΗΝ", σημαίνει ότι μόλις τέλειωσες μια προσευχή να κάνει η κυβέρνηση αυτά που πρέπει να κάνει, για να μην ποδοπατηθούμε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κακό είναι ότι μέχρι τώρα, αυτά που λέει ότι θα κάνει, όχι μόνο δεν τα κάνει, αλλά κάθε φορά, βρισκόμαστε ένα σκαλί παρακάτω...
Προσευχές λοιπόν για "να βγάλει το ποντίκι φτερά", με τις δικές μου θυσίες, δεν μου αρκούνε...
Μέχρι στιγμής, μετά το "ΑΜΗΝ", ακολουθεί το "ΑΜΑΝ"!!!