Γύφτοι και ζήτουλες στο παρά πέντε...

Τώρα τα θυμηθήκατε όλα, τόσο καιρό το παίζατε αδιάφοροι και με τον μύτο να, να κοιτάει το ταβάνι.
Τώρα σκοτώνεστε να με πάρετε τηλέφωνο, να ρωτήσετε για την υγεία μου, για το τι απέγινε με την αδερφή μου, αν μονιμοποιήθηκε ή ακόμη...
Τώρα σας πήρε ο πόνος για τον αν εγκρίθηκε το αίτημά μου για ένταξη σε πρόγραμμα, τώρα σκίζεστε να μου δείξετε πόσο με νοιάζεστε...
Τόσο καιρό που έτρεχα να μαζέψω αυτά που μου χρωστάνε, για να τα δώσω σ' αυτούς που τους χρωστάω, δεν με ρώτησε κανένας σας για το πώς τα βγάζω πέρα.
Δεν με ρώτησε για τα άγχη μου, για τις αγωνίες μου, για το πώς σφίγγομαι να πληρώσω ΤΕΒΕ, στεγαστικό, λογαριασμούς, φροντιστήρια...
Δεν με ρώτησε κανένας, γιατί έτρεχα με φακέλους παραμάσχαλα μέσα στην άγρια νύχτα, όταν εσείς παραγγέλνατε το aperitif σας...
Και ξέρετε κάτι; ΚΑΛΑ ΚΑΝΑΤΕ και δεν με ρωτήσατε, γιατί εγώ ΔΕΝ ΣΑΣ ΖΗΤΗΣΑ ΤΙΠΟΤΕ !!! Δεν σας παραπονιέμαι γιατί δεν με "εξυπηρετήσατε", εγώ διάλεξα να μην ζητήσω ΤΙΠΟΤΕ από ΚΑΝΕΝΑΝ σας... Δεν έδωσα σε κανέναν σας το δικαίωμα να λέει ότι τούτον δω τον έχουμε υποχρεωμένο ή τον κρατάμε από δω ή από κει.
Εσείς πώς έρχεστε τώρα στο παρά πέντε, τώρα που έχετε εσείς την ανάγκη και το κόψιμο να ζητήσετε, με τι μούτρα, με τι αξιοπρέπεια; Sorry, ξέχασα αυτή την λέξη δεν την ξέρετε!!!
Γιαυτό σας λέω, αδειάστε μου τη γωνιά, μην γίνεστε γύφτοι και ζήτουλες. Άντε να βρείτε κανά χαϊβάνι, μπας και πάρετε κανά ψιχουλάκι σταυρού. Αν και δεν ξέρω πού θα βρείτε άνθρωπο να τον πείσετε για τα φούμαρά σας. Σας έχουνε καταλάβει μέχρι κι οι πέτρες...