Η αλαζονεία της εξουσίας και η αλαζονεία της προσμονής….

Δεν είναι λίγες οι φορές που η σημερινή κυβέρνηση και στελέχη της βρέθηκαν μακριά και απέναντι από τον λαό, εξ αιτίας της αλαζονείας που επέδειξαν, παίρνοντας στα χέρια τους την εξουσία. Άλλοτε τα φαινόμενα αυτά αντιμετωπίστηκαν άμεσα και άλλοτε με καθυστέρηση και μάλιστα μεγάλη.
Η αλαζονεία της εξουσίας, λίγο πολύ είναι γνωστή και ως εκ τούτου μπορεί να υπάρξει μέθοδος για την αντιμετώπισή της.
Τις τελευταίες ημέρες όμως, αρχικά λιγότερο και στην πορεία πιο έντονα, παρουσιάζεται ένα νέο φαινόμενο. Είναι δύσκολο να βρεθεί ο κατάλληλος όρος για να αποτυπωθεί. Πρόκειται, ας πούμε, για την αλαζονεία που δημιουργεί η προσμονή της νίκης και της επιστροφής.
Αφορά μερίδα στελεχών του ΠΑΣΟΚ. Στελέχη που δεν διδάχθηκαν τίποτα από την πολυετή παραμονή του κόμματός του στην εξουσία, δεν έμαθαν από τις ήττες τους και την ώρα που βρίσκονται μια ανάσα από την κυβέρνηση, βγάζουν τον χειρότερό τους εαυτό τους.
Κατασκευάζουν «σκοτεινά» σενάρια, βλέπουν γύρω τους εχθρούς και λένε σε όλους τους τόνους πως από την επομένη κιόλας της νίκης τους, τα πράγματα θα ξεκινήσουν από εκεί που είχαν σταματήσει τον Μάρτιο του 2004.
Είναι μία περίεργη αλαζονεία, που εκφράζεται με πολλούς τρόπους, πριν ακόμη κριθεί το αποτέλεσμα των εκλογών και μάλλον δεν ταιριάζει με όσα επισήμως εξαγγέλλει το ΠΑΣΟΚ.
Είναι μία αλαζονεία που εκφράζεται με υποσχέσεις για διορισμούς και βολέματα. Με δεσμεύσεις για εκκαθαρίσεις «υμετέρων» στην αστυνομία και γενικότερα στο δημόσιο, με συμπεριφορές το «κράτος θα είναι δικό μας», συμπεριφορές που καταδικάστηκαν και αποδοκιμάστηκαν από τον ίδιο τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ.
Πρωταγωνιστές των πολιτικών αυτών, που θυμίζουν παλιές, κακές εποχές, είναι μικρομεσαία στελέχη. Συνδικαλιστές σε χώρους δουλειάς, άνθρωποι που είναι σαν να βγήκαν ξαφνικά από χειμερία νάρκη και μέθυσαν από τον ήλιο!
Είναι η αλαζονεία που δημιουργεί η προσμονή της επιστροφής στην εξουσία, η οποία δημιουργεί την ίδια ακριβώς αποστροφή με κείνη της αλαζονείας της εξουσίας.

από Βάσω Σκουλίκα