Χάσαμε την ανθρωπιά μας...

Αίσχος, ντροπή μας, έχουμε χάσει κάθε φιλότιμο, κάθε ανθρωπιά, κάθε ίχνος αλληλεγγύης και υποστήριξης για τον συνάνθρωπο.
Χτες το βράδυ, όλοι παρακολουθήσαμε έναν άνθρωπο να βγαίνει δημόσια και να δηλώνει ότι δεν αντέχει άλλο, ότι τα οικονομικά του είναι σε μαύρα χάλια, ότι οι τράπεζες τον κυνηγάνε, ότι οι δουλειές πάνε από το κακό στο χειρότερο, ότι οι ακάλυπτες επιταγές προς τον λαό έχουν αρχίσει να σκάνε η μια πίσω από την άλλη...
Δεν αντέχει άλλο και βγήκε δημόσια να πει ότι αποφάσισε να αυτοκτονήσει, και κανένας μας δεν βρέθηκε να του πει μια κουβέντα συμπόνοιας, έναν καλό λόγο, να προσπαθήσει να τον αποτρέψει βρε αδερφέ...
Όμως εγώ δεν χάνω τις ελπίδες μου, πιστεύω ότι σήμερα εκείνος ο σεβάσμιος κύριος, ο κ. Παπούλιας θα τον στηρίξει, θα τον πιάσει από τους ώμους και θα του πει δυό πατρικές κουβέντες.
Αυτές τις κουβέντες, που θα του έλεγε κι ο θείος του, αν βρισκόταν στην ζωή :
"Παιδί μου, ηρέμησε και μην κάνεις έτσι, ένας Καραμανλής δεν χάνει ποτέ σε εκλογές, μην σπάσεις εσύ την οικογενειακή παράδοση. Το ξέρω ότι δεν υπάρχουν πια διαβατήρια, αλλά τρέξε, βγάλε μια ταυτότητα στο όνομα Τριανταφυλλίδης και πέταξε για Παρίσι. Και πού ξέρεις, μετά από κάμποσα χρονάκια καλοπέρασης δίπλα στον Σηκουάνα, μπορεί να σε καλέσουνε να τους σώσεις και να περάσεις στην Ιστορία σαν Εθνάρχης. Άκου κι εμένα, ξέρω..."