Τι είδα, τι άκουσα φέτος το καλοκαίρι...

Ατάκες τουριστών και κατοίκων σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο. Αλλάξτε τα ονόματα και μπορεί να είναι οποιοσδήποτε καλοκαιρινός τουριστικός προορισμός της Ελλάδας...

-Μήπως έχετε κάνα μανό; Όχι εδώ… Για μετά… Έχει φτάσει το πεντικιούρ στο δάχτυλο!

(κυρία που απολαμβάνει το πρωινό της με την ομήγυρη τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες στο καφέ «Νησήλιος»)

-Τι ώρα κλείνει η παραλία;

(ενθουσιώδης νεαρός στην παραλία του Σωρού, ψάχνει ατάκα για να «ρίξει» γοητευτική λουόμενη)

-Γι αυτό με λένε μπουμπούκα, γιατί μ’ αρέσουν τα ρυζόγαλα!

(η διάσημη γυναίκα –χαλί κ. Μοιραράκη επιλέγει να φάει ρυζόγαλο αντί για παγωτό, στο γνωστό μαγαζί της “Vicky’s”)

-Εσύ πότε φεύγεις;

(πλατεία, νωρίς)

-Εγώ πότε ήρθα;

(πλατεία, αργά και κάτι παραπάνω)

-Φεύγω αύριο…

(ένα από τα γνωστά ψέματα του νησιού, ακούστηκε πολλές φορές)

-Πάω να μαζέψω κάτι μ… που εκπέμψανε σήμα πίσω απ’το Δεσποτικό!

(βράδυ στην ταβέρνα του Πιπίνου κι ο γνωστός Σαργός, καθώς πίνει μια τελευταία γουλιά από τη μπύρα του και χάνεται μες στο σκοτάδι)

-Μα καλά… Πού να φέρνω το φουσκωτό με το τρέηλερ στην Κυκλάδα;

(η άνοια της Αθηναϊκής ευζωΐας από φέρελπι εισοδηματία, ένα πρωινό του Αυγούστου στο καφέ Μαργαρίτα)

-Ινώ! Αυγουστίνα! Φεύγουμε!

(μητέρα στα τέκνα της, στο βιβλιοπωλείο, ασφαλώς απόγονοι του Ευριπίδη)

-Ευκλείδη, παιδί μου, πού πήγε η Αριάδνη;

(μαμά στο γιο, αναζητώντας την κόρη, όλοι ασφαλώς απευθείας απόγονοι του Αισχύλου)

-Πώς πάνε La Luna;

(ερώτηση των 3.15 τα ξημερώματα, κάθε βράδυ…)

-Το ξέρεις ότι ο γέρο-Πιπίνος είχε βραβευτεί από τον Κώστα Καραμανλή; Τον γέρο, όχι τον τωρινό…

(πρωί στο καφέ «Ναυάγιο», συνομιλία ιστοριοδιφών)

-Παιδιά! Πήγε κουώρτερ παστ σέβεν!

(καλοζωϊσμένη νεαρά στην παραλία του litte Soros, αποδεικνύει την ευφράδεια της αστικής τάξης εις την αγγλικήν )

-Δες! Δες! Ελικόπτερο! Η Μόνικα!

(περιχαρής μεσήλιξ νεανίζουσα κυρία αντικρίζει ένα από τα ελικόπτερα του φετινού καλοκαιριού και φαντασιώνει)

-Τι ωραίο φουστάκι που φοράς…

-Άντε πάλι τα ίδιααα…

(με το χέρι στη μέση, όλο νάζι και ζοχάδα, τρίχρονο κοριτσάκι -η μικρή Μαιρούλα με τ’ όνομα-, καθώς σχολιάζεται για 2^η συνεχή μέρα το κομψό ντύσιμό της, κάπου κοντά στο καφέ «Ναυάγιο»)

-Είμαι εγώ παράξενος; Όχι, είμαι εγώ παράξενος;;;

(φανατικός αναγνώστης των καλοκαιρινών αθλητικών εφημερίδων βιάζεται να αγοράσει τον Τύπο που μόλις ήρθε, και τρώει «πόρτα» από τον εφημεριδοπώλη, καθώς δεν τις έχει ξεπακετάρει ακόμα, οπότε και γίνεται ψιλομανούρα…)

-Ρε συ πού έστειλα εγώ μήνυμα?Ποια είναι η Άρτεμης?

(πρωινό ξύπνημα στο καφέ Μαργαρίτα, κάνοντας έναν απολογισμό της προηγούμενης νύχτας)

-Μεγάλωσε ο γιος του βιβλιοπώλη…

(γοητευτική τριαντάρα περιεργάζεται τον περί ου ο λόγος καθώς ξερογλείφει με λαγνεία το κουταλάκι με τη γλυκόξινη σως στο “Lollo’s”)

-Ένα χυμό ανανά θα μου φέρετε;
-Ναι, αμέσως.
-Είναι ντόπιος ο ανανάς;

(θαμώνας καφετέριας αποδεικνύει τη ζημιά που έκαναν οι παλιοφυλλάδες φέτος, αφήνοντας πιθανώς την εντύπωση πως μέχρι και ανανάδες αναπτύσσονται στη γόνιμη γη του νησιού)

-Συγνώμη, υπάρχει νευροχειρουργός στο νησί;

(κυρία VIP ρωτάει με αφέλεια ντόπιο στο λιμάνι, μπερδεύοντας το L.A. με το ΕΣΥ του Αβραμόπουλου… -Σιγά μαντάμ, μήπως θέλετε να σας φέρουμε και τον Κλούνεϊ;…)

-Μήπως έχεις το PrezaTV;

(Ο Πέτρος Κωστόπουλος ρωτάει συνωμοτικά έναν από τους bloggers του νησιού)

-Παιδιά, μήπως έχετε κανένα προφυλακτικό; Είναι επείγον… Excuse me girls, do you have a condom? It’s urgent!

(πυρωμένος θαμώνας της πλατείας σε απεγνωσμένη αναζήτηση σε ελληνικά και άπταιστα αγγλικά στους τριγύρω του - επείγον γαρ…)

-Έχετε ηρεμιστικά για παιδιά;

(Αργά, στο φαρμακείο… Χωρίς σχόλιο)

-Παιδιά, σήμερα δεν θα πιω…

(μετά από ρακομελοκατάνυξη στην πλατεία και ξύπνημα με βαρύ κεφάλι. Κλασική ατάκα, πάντα πρωινή, που αρχίζει με σοβαρό ύφος και καταλήγει συνήθως σε μειδίαμα…)

-οκτώμιση…

-εννιά…

(οφθαλμολάγνοι θαμώνες κάθονται αντικριστά στο Yannis Place και βαθμολογούν τις διερχόμενες δεσποινίδες από την οπτική τους γωνία)

από antiparos και ανανεώνεται συνεχώς με νέες ατάκες από αναγνώστες...