Αμβρακικός: ίσως δεν είναι αργά για την σωτηρία του...

Μου το έστειλε ο Θοδωρής και το αναδημοσιεύω, γιατί οτιδήποτε έχει να κάνει με τον αγαπημένο μου Αμβρακικό, μου ΚΕΝΤΡΙζει το ενδιαφέρον:


Με αφορμή την καταγγελία κάποιων ανθρώπων στoν Κυνηγητικό Σύλλογο Άρτας για την εμφάνιση Μυοκάστορων στoν Αμβρακικό Κόλπο αναφέροντας συγκεκριμένα πως ο πληθυσμός τους έχει αυξηθεί τόσο που βγαίνουν στου δρόμους, ήρθε σε επικοινωνία μαζί μου ο Κυνηγητικός Σύλλογος και με ρώτησε κατά πόσο ευσταθεί αυτός ο ισχυρισμός.
Μου κέντρισε το ενδιαφέρον αυτό το θέμα και έκανα μια έρευνα που θα μου έδινε απαντήσεις, γιατί εγώ όλα αυτά τα χρόνια που ζω από κοντά τον Αμβρακικό δεν έχω δει ποτέ μυοκάστορα… Έχω δει όμως πάρα πολλές Βίδρες!
Με αφορμή λοιπόν αυτόν τον ισχυρισμό άρχισα την έρευνα μου, και ως έγκυρη πηγή χρησιμοποίησα τους ανθρώπους που ζουν από κοντά τον Αμβρακικό Κόλπο. Οι ψαράδες του Αμβρακικού, φίλοι και συγγενείς ερωτήθηκαν αν έχουν δει Μυοκάστορα στο Αμβρακικό Κόλπο. Ένας λοιπόν από τους δεκαπέντε ανθρώπους που ρώτησα μου είπε ότι είχε δει παλιότερα ένα τέτοιο ζώο που δεν ήξερε τι ήταν, αλλά από την περιγραφή του κατάλαβα πως ήταν Μυοκάστορας. Οι άλλοι δεν είχαν δει ποτέ τέτοιο ζώο αλλά είχαν δει πάρα πολλές Βίδρες τα τελευταία χρόνια.
Το συμπέρασμα λοιπόν που προκύπτει από τις μαρτυρίες των ψαράδων είναι πως δεν υπάρχει μεγάλος αριθμός από αυτά τα ζώα, αν όντως υπάρχουν στον Αμβρακικό Κόλπο. Ένας λόγος που τεκμηριώνουν την απουσία του Μυοκάστορα είναι ότι τρέφονται επί το πλείστον με φύλλα υδροβίων φυτών και με ριζώματα καλαμιών που δεν εμπεριέχονται σε μεγάλο βαθμό στην χλωρίδα του Αμβρακικού Κόλπου ούτως ώστε να τους επιτρέψει να τραφούν και να επιβιώσουν στην περιοχή.
Επίσης θέλω να επικεντρωθώ σε αυτό που μου τόνισαν όλοι. Ότι τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί ο πληθυσμός της Βίδρας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την συχνότερη επαφή της Βίδρας με τον άνθρωπο λόγο του πλέον πληθυσμού τους και γίνονται ορατά σε σημεία που δεν υπήρχαν κάποτε. Φοβάμαι λοιπόν την ομοιότητα των δυο ζώων και λόγω της συχνότερης επαφής με Βίδρες μπορεί να έχουν μπερδευτεί κάποιοι και να βγαίνει μια εσφαλμένη εντύπωση για υπερπληθυσμούς Μυοκαστόρων.
Θα ήθελα λοιπόν να αναφέρω κάποια χαρακτηριστικά γνωρίσματα των δυο ζώων προς αποφυγή της όποιας ομοιότητας αυτών, και να σημειώσω πώς το θετικό στοιχείο αυτής της έρευνας είναι πως η αύξηση της Βίδρας οφείλεται σε δυο σημαντικούς παράγοντες.
Πρώτον στην άφθονη τροφή που είναι τα ψάρια και δεύτερον στην ποιότητα του νερού που είναι το σημαντικότερο, μιας και η Βίδρα δεν ζει σε βρόμικα και μολυσμένα νερά. Η Βίδρα λοιπόν είναι ένας καλός οιωνός πως ο Αμβρακικός Κόλπος έχει ζωή ακόμα και ίσως δεν είναι αργά για την σωτηρία του.


ΒΙΔΡΑ (Lutra lutra): Λέξη πιθανώς σλαβικής προέλευσης ή παραφθορά του αρχαίου ονόματος: ενυδρίς. Πρόκειται για θηλαστικό της τάξης των σαρκοφάγων και ειδικότερα της οικογένειας που περιλαμβάνει το κουνάβι, τη νυφίτσα και τον ασβό. Έχει κεφάλι πλατύ με πολύ κοντά αυτιά, σώμα μακρόστενο με κοντά πόδια τα οποία φέρουν μεμβράνες και μακριά ουρά. Το μέγιστο μήκος της φτάνει το 1,20 μ (μαζί με την ουρά ) για τα αρσενικά ενώ τα θηλυκά είναι ελαφρώς μικρότερα. Το μέγιστο βάρος της φτάνει τα 17 κιλά. Το τρίχωμα της είναι κοντό και έχει καστανό χρώμα, εκτός από το στήθος που είναι λευκό.
Η βίδρα είναι ζώο υδρόβιο ωστόσο κινείται με μεγάλη άνεση εκτός νερού. Χρησιμοποιεί ως βιότοπο μεγάλη ποικιλία υδάτινων εκτάσεων: λίμνες, λιμνοθάλασσες, παράκτιες περιοχές, ποτάμια από τις εκβολές τους ως τα ορεινά, έλη κλπ. Τρέφεται κυρίως με ψάρια καθώς και με άλλους υδρόβιους οργανισμούς (πουλιά, καβούρια κα.). Είναι δραστήρια κυρίως τη νύχτα ενώ την ημέρα αναπαύεται κρυμμένη στις όχθες.

ΜΥΟΚΑΣΤΟΡΑΣ : Οι μυοκάστορες ανήκουν στην πανίδα της Νότιας Αμερικής. Στην Ευρώπη εισήχθησαν για παραγωγή γούνας. Για το σκοπό αυτό εισήχθησαν σε εκτροφεία στη Στυμφαλία το 1977 και Αλεξάνδρεια από πληροφορίες που έχω συλλέξει. Μετά την αποτυχία της γουνοπαραγωγής, και παρά τους δριμείς χειμώνες και τις επανειλημμένες αποξηράνσεις, επιβιώνουν ως σήμερα σε λίμνες και ποτάμια και μάλιστα σε μεγάλο αριθμό μεταξύ Αξιού και Αλιάκμονα.. Τρέφονται με φύλλα υδροβίων φυτών και με ριζώματα καλαμιών. Είναι πολύ καλοί κολυμβητές, και δραστηριοποιούνται τη νύχτα, ενώ την ημέρα αναπαύονται στην πυκνή βλάστηση.