Μια απάντηση στον κ. Πάγκαλο...

από τον Γιώργο Ψωμά
Οικονομικό μετανάστη

Ο κ. Πάγκαλος μπορεί να λέει ότι θέλει καλυπτόμενος πίσω από την περίφημη βουλευτική ασυλία.
Αν εγώ χαρακτήριζα κάποιον εθνοπατέρα «κοπρίτη» θα ήμουν αντιμέτωπος με διοικητικές και ποινικές διώξεις (και με αγωγές πολλών εκατομμυρίων).

Είναι ο άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία ως «Μεγάλος Τραγουδιστής» στην υπόθεση Οτσαλάν (βλ. έκθεση του Έλληνα πρεσβευτή στην Κένυα κ. Γ. Κωστούλα που αποκαλύφθηκε το Μάρτιο του 1999).

Είναι ο άνθρωπος που έμεινε στην ιστορία ως ο «Μεγάλος Μετεωρολόγος» την νύχτα των Ιμίων (όταν δήλωνε ότι την Ελληνική Σημαία πήρε ο αέρας).

Είναι άνθρωπος που κατάγεται από οικογένεια με βαριά...δημοκρατική κληρονομιά (εγγονός του Δικτάτορα Θ. Πάγκαλου ο οποίος το 1925 με το γνωστό Κίνημα κατάργησε την νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου).

Είναι ο άνθρωπος που σε όλη του τη ζωή έχει εργαστεί μόλις εννιά χρόνια: από το 1969 μέχρι το 1978 οπότε και απασχολήθηκε στη Σορβόνη «ως Εντεταλμένος Διδάσκαλος και Ερευνητής σε θέματα οικονομικής ανάπτυξης, προγραμματισμού και χωροταξίας (καλό ε;). Διετέλεσε επίσης Διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομικής Ανάπτυξης του ίδιου Πανεπιστημίου (στοιχεία από την ιστοσελίδα του). Από το 1981 έως σήμερα πληρώνεται από τους Έλληνες πολίτες (μεταξύ αυτών και κοπρίτες) για να εξαπολύει κατά καιρούς προκλητικές ύβρεις εναντίον διάφορων κοινωνικών ομάδων.

Είναι ο πολιτικός που σε τριάντα χρόνια καριέρας κανένας δεν έχει να θυμάται τίποτε απ’ αυτόν (αν εξαιρέσουμε τη συμμετοχή του στην υπόθεση Οτσαλάν και τη βραδιά των Ιμίων). Πολλοί υπουργοί του ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά τα χρόνια προχώρησαν σε μια σειρά από τομές και μεταρρυθμίσεις. Ο Αναστάσιος Πεπονής για παράδειγμα, έμεινε στην ιστορία για τον περίφημο νόμο που άλλαξε την ιστορία των προσλήψεων στο δημόσιο. Ο Γιώργος Γεννηματάς για το ΕΣΥ. Ο Αλέκος Παπαδόπουλος για τον Καποδίστρια. Ο κ. Πάγκαλος θα μείνει στην ιστορία για τη δήλωσή του ότι η Γερμανία είναι γίγαντας με μυαλό μικρού παιδιού, δήλωση την οποία υποχρεώθηκε να πάρει πίσω ζητώντας συγνώμη από τη γερμανική κυβέρνηση, προκειμένου να μην ξεσπάσει διπλωματικό επεισόδιο.

Είναι ο άνθρωπος που κατάφερε να χάσει από ένα τίποτα! Ήταν το μακρινό 1994, όταν ο Θόδωρος Πάγκαλος επελέγη από τον Ανδρέα Παπανδρέου να δώσει την μάχη της Αθήνας για να εκλεγεί δήμαρχος. Αντίπαλός του τότε ένας άγνωστος διπλωματικός υπάλληλος, στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας, ονόματι Δημήτρης Αβραμόπουλος. Ο Θόδωρος Πάγκαλος με το γνωστό απαξιωτικό του ύφος χαρακτήρισε τον αντίπαλό του «ο κύριος Τίποτα». Όπως όλοι θυμούνται ο Πάγκαλος συνετρίβη στις εκλογές και έγινε ο πρώτος πολιτικός στην παγκόσμια ιστορία, ο οποίος έχασε από ένα τίποτα.

Είναι ο άνθρωπος που αποκάλεσε κοπρίτες τους Δημοσίους Υπαλλήλους.
Δεν απαντώ τώρα. Θα απαντήσω στην κάλπη.

Είναι ο άνθρωπος που αποκάλεσε αντιπαραγωγικούς τους στρατιωτικούς.
Δεν απαντώ εγώ. Θα απαντήσουν άλλοι όταν έρθει η ώρα.

Είναι ο άνθρωπος που δήλωσε ότι «μαζί τα φάγαμε».
Δεν απαντώ. Θα απαντήσει ο Ελληνικός Λαός όταν έρθει η ώρα.

Είναι ο άνθρωπος που δήλωσε (σύμφωνα με την εφημερίδα Ελ. Τύπος) ότι οι Έλληνες που έκαναν την επανάσταση του 1821 ήταν «ένα μάτσο αγράμματοι και αδαείς χωριάτες».
Δεν απαντώ εγώ.
Η απάντηση έχει δοθεί πριν από πολλά χρόνια από το Γέρο του Μωριά στην Πνύκα:


«Παιδιά μου!
Εις τον τόπο τούτο, οπού εγώ πατώ σήμερα, επατούσαν και εδημηγορούσαν τον παλαιό καιρό άνδρες σοφοί, και άνδρες με τους οποίους δεν είμαι άξιος να συγκριθώ και ούτε να φθάσω τα ίχνη των. Εγώ επιθυμούσα να σας ιδώ, παιδιά μου, εις την μεγάλη δόξα των προπατόρων μας, και έρχομαι να σας ειπώ, όσα εις τον καιρό του αγώνος και προ αυτού και ύστερα απ’ αυτόν ο ίδιος επαρατήρησα, και απ’ αυτά να κάμωμε συμπερασμούς και δια την μέλλουσαν ευτυχίαν σας, μολονότι ο Θεός μόνος ηξεύρει τα μέλλοντα.
Και δια τους παλαιούς Έλληνας, οποίας γνώσεις είχαν και ποία δόξα και τιμήν έχαιραν κοντά εις τα άλλα έθνη του καιρού των, οποίους ήρωας, στρατηγούς, πολιτικούς είχαν, δια ταύτα σας λέγουν καθ’ ημέραν οι διδάσκαλοί σας και οι πεπαιδευμένοι μας.
Εγώ δεν είμαι αρκετός. Σας λέγω μόνον πως ήταν σοφοί, και από εδώ επήραν και εδανείσθησαν τα άλλα έθνη την σοφίαν των.
Εις τον τόπον, τον οποίον κατοικούμε, εκατοικούσαν οι παλαιοί Έλληνες, από τους οποίους και ημείς καταγόμεθα και ελάβαμε το όνομα τούτο.
Αυτοί διέφεραν από ημάς εις την θρησκείαν, διότι επροσκυνούσαν τες πέτρες και τα ξύλα. Αφού ύστερα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός, οι λαοί όλοι επίστευσαν εις το Ευαγγέλιό του, και έπαυσαν να λατρεύουν τα είδωλα.
Δεν επήρε μαζί του ούτε σοφούς ούτε προκομμένους, αλλ’ απλούς ανθρώπους, χωρικούς καί ψαράδες, και με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος έμαθαν όλες τες γλώσσες του κόσμου, οι οποίοι, μολονότι όπου και αν έβρισκαν εναντιότητες και οι βασιλείς και οι τύραννοι τους κατέτρεχαν, δεν ημπόρεσε κανένας να τους κάμη τίποτα. Αυτοί εστερέωσαν την πίστιν.
Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του.
Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ’ εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. ……
….Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα• διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού.
Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε.
Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε. Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι. Και έτσι έγινε και επροόδευσεν η Εταιρεία.
Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση.
Εις τον πρώτο χρόνο της Επαναστάσεως είχαμε μεγάλη ομόνοια και όλοι ετρέχαμε σύμφωνοι. Ο ένας επήγεν εις τον πόλεμο, ο αδελφός του έφερνε ξύλα, η γυναίκα του εζύμωνε, το παιδί του εκουβαλούσε ψωμί και μπαρουτόβολα εις το στρατόπεδον και εάν αυτή η ομόνοια εβαστούσε ακόμη δύο χρόνους, ηθέλαμε κυριεύσει και την Θεσσαλία και την Μακεδονία, και ίσως εφθάναμε και έως την Κωνσταντινούπολη. Τόσον τρομάξαμε τους Τούρκους, οπού άκουγαν Έλληνα και έφευγαν χίλια μίλια μακρά. Εκατόν Έλληνες έβαζαν πέντε χιλιάδες εμπρός, και ένα καράβι μιαν άρμάδα. Άλλά δεν εβάσταξε!.
Ήλθαν μερικοί και ηθέλησαν να γένουν μπαρμπέρηδες εις του κασίδη το κεφάλι. Μας πονούσε το μπαρμπέρισμά τους. Μα τι να κάμομε; Είχαμε και αυτουνών την ανάγκη.
Από τότε ήρχισεν η διχόνοια και εχάθη η πρώτη προθυμία και ομόνοια. ……
….Όλα τα έθνη του κόσμου έχουν και φυλάττουν μια Θρησκεία. Και αυτοί, οι Εβραίοι, οι όποίοι κατατρέχοντο και μισούντο και από όλα τα έθνη, μένουν σταθεροί εις την πίστη τους.
Εγώ, παιδιά μου, κατά κακή μου τύχη, εξ αιτίας των περιστάσεων, έμεινα αγράμματος και δια τούτο σας ζητώ συγχώρηση, διότι δεν ομιλώ καθώς οι δάσκαλοι σας. Σας είπα όσα ο ίδιος είδα, ήκουσα και εγνώρισα, δια να ωφεληθήτε από τα απερασμένα και από τα κακά αποτελέσματα της διχονοίας, την οποίαν να αποστρέφεσθε, και να έχετε ομόνοια. Εμάς μη μας τηράτε πλέον. Το έργο μας και ο καιρός μας επέρασε. Και αι ημέραι της γενεάς, η οποία σας άνοιξε το δρόμο, θέλουν μετ’ ολίγον περάσει. Την ημέρα της ζωής μας θέλει διαδεχθή η νύκτα του θανάτου μας, καθώς την ημέραν των Αγίων Ασωμάτων θέλει διαδεχθή η νύκτα και η αυριανή ήμερα. Εις εσάς μένει να ισάσετε και να στολίσετε τον τόπο, οπού ημείς ελευθερώσαμε».

Καληνύχτα κ. Πάγκαλε, Αντιπρόεδρε της Ελληνικής Κυβέρνησης εν έτει 2011.