Οι αναμνήσεις του Μίκη από το Πέτα...

Την περασμένη Κυριακή, όπως σας είχα πει, ο Δήμος Πέτα διοργάνωσε στο Νταμάρι, για τα Φιλελλήνια 2010, συναυλία με την ορχήστρα του Μίκη Θεοδωράκη.
Είχε φοβερή επιτυχία με περίπου 1200 άτομα απ' όλη την γύρω περιοχή.
Πρίν τη συναυλία ο Μίκης ανακηρύχθηκε επίτιμος δημότης Πέτα και μιας και ο ίδιος λόγω της υγείας του δεν μπορούσε να έρθει, έστειλε μια επιστολή που την διάβασε ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Πέτα, ο Στάθης ο Κακαριάρης.
Πιστεύω ότι η συγκεκριμένη επιστολή έχει αξία να την αναρτήσω:
"Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
Η συναυλία αυτή μου θυμίζει μια αξέχαστη βραδιά που πέρασα στα 1966 στο τότε χωριό σας και τώρα Δήμο Πέτα.
Ήμουν Βουλευτής και το κόμμα μου, η ΕΔΑ, είχε διοργανώσει για το απόγευμα πολιτική συγκέντρωση, στην οποία θα ήμουν ομιλητής. Μαζεύτηκαν πολλές εκατοντάδες φλογεροί οπαδοί και με περίμεναν.Όμως εγώ δεν ερχόμουν…
Καθυστερούσα, καθώς στη διαδρομή μου από την Κέρκυρα με αυτοκίνητο, συναντούσα συνεχώς εμπόδια από την Χωροφυλακή στην Ηγουμενίτσα, στην Πρέβεζα και στην Άρτα κι έτσι φτάσαμε τελικά στις 12 τα μεσάνυχτα στο Πέτα, όπου μας είχαν προλάβει καμμιά κατοσταριά χωροφύλακες με επί κεφαλής έναν συνταγματάρχη.
Οι λίγοι υπομονετικοί που με περίμεναν, τρομοκρατημένοι χώθηκαν στο καφενείο, ενώ εγώ φώναζα δυνατά για να με ακούσουν – απευθυνόμενος στον συνταγματάρχη – λόγια διαμαρτυρίας και οργής όπως «Δεν ντρέπεστε να ‘ρχεστε τα μεσάνυχτα να τρομοκρατείτε τους οπαδούς μας; Είναι ή δεν είναι ελεύθεροι πολίτες;Σας παρακαλώ φύγετε αμέσως, διαφορετικά θα σας καταγγείλω αύριο στη Βουλή…».
Χάρηκαν πολύ οι λιγοστοί ΕΔΑΐτεςτες του Πέτα και άρχισαν να φωνάζουν συνθήματα. Μπήκα κι εγώ στο μαγαζί κι έκανα στη μία τη νύχτα και μέσα σε ατμόσφαιρα μεγάλου ενθουσιασμού την πιο πρωτότυπη ομιλία της ζωής μου περικυκλωμένος από τους χωροφύλακες που δεν πίστευαν στα μάτια τους για όσα έβλεπαν και άκουγαν.
Αυτή η εικόνα έμεινε χαραγμένη στον νου μου για το ηρωικό Πέτα και χαίρομαι, γιατί με την συναυλία της Ορχήστρας που έχει το όνομά μου και μέσα από τα τραγούδια μου νοιώθω ότι παίρνω την τελική μου «εκδίκηση» πάνω στις μαύρες δυνάμεις που καταδυνάστευαν το λαό μας, αποδεικνύοντας ότι το δίκιο και η ομορφιά πάντοτε θριαμβεύουν.
Είναι κι αυτό ένα μικρό ιστορικό δίδαγμα, το ότι η αγάπη για την Πατρίδα που φλόγιζε τις καρδιές μας – και που σήμερα μας είναι τόσο αναγκαία – είναι το μοναδικό όπλο για να προχωρεί ένας λαός προς την ελευθερία, την πρόοδο και την ευημερία.
Σας χαιρετώ όλες και όλους με μεγάλη εκτίμηση και αγάπη. Γεια σας.
Μίκης"

ΚΕΝΤΡΙ: Είναι κι αυτό ένα κομμάτι από την Ιστορία του τόπου μας και σαν τέτοιο, σας το καταθέτω...