Δεν πρόκειται να γίνουμε Ρομποβλάκες...

Όσο κι αν ο Ρομποτσίφ κι ο Ρομπογλύφ κι ο Ρομποσπιούν κι ο Ρομποτάνκ, το προσπαθούνε, όσο κι αν βάζουν τα Γλιτσίνια τους, που φτύνουν και γλείφουν και σαλιώνουν και μολύνουν μυαλά, δεν πρόκειται να το καταπιούμε αμάσητο...
Μας ζητάνε να καταπιούμε αμάσητο ότι για να σωθεί η Ελλάδα (από τις δικιές τους τις μαχαιριές), πρέπει να μας αφαιμάξουνε, να μας ξεζουμίσουνε, να μας κάνουν να μη μπορούμε να σταθούμε στα πόδια μας και να μείνουμε για πάντα στα γόνατα...
Κι επιπλέον να είμαστε κι ευχαριστημένοι για την λύση που βρήκανε...
Ε λοιπόν κλεφταράδες και κλεφτοκοτάδες, μεγαλοαπατεώνες και ψευτολαμόγια, δυστυχώς για σας, ρομποβλάκες δεν πρόκειται να γίνουμε, όσο κι αν το θέλετε!!!
Ό,τι δώσετε, αυτό θα πάρετε...

Όπως θα καταλάβατε, αυτή η ανάρτηση είναι επηρεασμένη από το παραμύθι του Τριβιζά "Οι Ιππότες της τηγανητής πατάτας", που ανέβασε με επιτυχία στο Κάστρο ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών Ν. Άρτας και την αφιερώνω ολόψυχα στους βουλευτές που αυτή τη στιγμή ψηφίζουνε το Ασφαλιστικό...
Δυστυχώς αγαπητοί φίλοι στο παραμύθι της ζωής δεν υπάρχει πάντα αίσιο τέλος, εκτός κι αν κάποιος αγωνιστεί και προσπαθήσει για να μπορούν στο τέλος να "ζήσουν καλά αυτοί κι εμείς καλύτερα"...