Δεν θέλω να πάω στον Παράδεισο...

ΡΗΓΑ-ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΚΟΥΤΕΛΑ

Γήινες και μεταφυσικές περιπέτειες

Πρωτότυπο και συγκλονιστικό το νέο μυθιστόρημά του «Δεν θέλω να πάω στον Παράδεισο»

Του Χαράλαμπου Γαλιάνδρα Αρτινού

Άλλο πάλι και τούτο! Να μη θέλει να πάει στον… Παράδεισο. Όταν όλοι, βαθιά θρησκευόμενοι, θρησκόληπτοι, φανατικοί, μετανοημένοι και κολασμένοι παρακαλούν και ικετεύουν, έστω και στα τελευταία τους, για μια θέση κοντά στο Θεό τους όπου θα περνούν ζωή χαρισάμενη, ως άλλοι λωτοφάγοι.
Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι, όχι αποκλειστικά άθεοι, που αποποιούνται τις μεταφυσικές απολαύσεις. Μεταξύ τους και η πρωταγωνίστρια στο τελευταίο μυθιστόρημα του καταξιωμένου Ηπειρώτη (Θεοδώριανα Άρτας) συγγραφέα Ρήγα-Γιώργου Σκουτέλα «Δεν θέλω να πάω στον Παράδεισο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο».
Ένα μυθιστόρημα πρωτότυπο και συγκλονιστικό τόσο στη σύλληψη, τη γραφή και την πλοκή, όσο και στο ευχάριστο-διαβαστερό ύφος και τη χιουμοριστική διάθεση. Ένα μυθιστόρημα που έρχεται από τα βάθη των αιώνων των προχριστιανικών και χριστιανικών χρόνων, το Μεσαίωνα, το Δάντη και τη «Θεία Κωμωδία», την επίγεια και απόκοσμη ζωή, την εξαϋλωση, την Κόλαση, το Καθαρτήριο, τον Παράδεισο. Και βέβαια από το αθάνατο και δημιουργικό πνεύμα των περήφανων Τζουμέρκων.
Ένα μυθιστόρημα που αγγίζει, θίγει και «περιποιείται» τους πάντες και τα πάντα: θρησκείες και θρησκευόμενους, ρασοφόρους και φονταμενταλιστές, ανθρώπους της καθημερινότητας, ζώα, φύση, ολόκληρο τον πλανήτη μας. Και που φτάνει στο άπειρο του σύμπαντος και της φαντασίας καθρεφτίζοντας ελπίδες, οράματα και αισιοδοξία, αγάπες, έρωτες και μίση, αδικίες, βάσανα και τιμωρίες, απολαύσεις, ματαιότητες και ψευδαισθήσεις, χειραγωγικές διδασκαλίες, φόβους και απειλές, καζάνια που βράζουν ακατάπαυστα, γάργαρες πηγές και μάννα εξ΄ουρανού, ουρί του Παραδείσου και βουνά από πιλάφι.
Ένα μυθιστόρημα που «γεννιέται» από δύο ερωτευμένους νέους, τη Βάλια και τον Άρη η αγάπη και ο έρωτας των οποίων δεν μπορούν να συστεγαστούν εξαιτίας της ταξικής διαφοροποίησης και της ρατσιστικής αντιμετώπισης του αρτηριοσκληρωτικού στρατηγού πατέρα της νέας. Μπροστά στο αδιέξοδο, το χωρισμό και το μαρασμό του το ζευγάρι αποφασίζει ν΄αυτοκτονήσει προκειμένου να ζήσει μαζί και ευτυχισμένο σε τόπους… χλοερούς.
Όμως αλλιώς λογαριάζει ο ζευγάς κι αλλιώς στα ζώα. Και στην περίπτωσή τους, άλλαι αι βουλαί του Κυρίου. Ο οποίος στο σημείο διαλογής αναμάρτητων και κολασμένων στέλνει τον Άρη στην Κόλαση ως ηθικό αυτουργό στον αυτοχειριασμό και της Βάλιας, αφού η πράξη αυτή στη χριστιανική θρησκεία θεωρείται σοβαρό αμάρτημα, εν αντιθέσει με κάποιες άλλες θρησκείες, δόγματα και κράτη όπου παρόμοιες πράξεις θεωρούνται ηρωικές. Και τη Βάλια την εντάσσει στον Παράδεισο, χωρίζοντας για πάντα τους δύο ερωτευμένους, οι οποίοι ούτε στην άλλη ζωή δεν δικαιώθηκαν. Αποδεικνύοντας κατ΄αυτόν τον τρόπο τη ματαιότητα της πράξεώς τους. Κι εδώ είναι που η Βάλια οδυρόμενη αναφωνεί: δεν θέλω να πάω στον Παράδεισο. Τι να έκανε εκεί χωρίς τον καλό της. Έλα όμως που καλοί υπάρχουν παντού. Και στον Παράδεισο και στην Κόλαση.
Ο καλός της όμως, που παραμένει βράζοντας στα καζάνια της Κόλασης για πάνω από 200 χρόνια, δεν θα την ξεχάσει ποτέ. Και θα σχεδιάσει την απόδρασή του από την Κόλαση. Και θα την πραγματοποιήσει Θεού θέλοντος. Μια απόδραση μοναδική, ηρωική και παρακινδυνευμένη που συγκινεί ακόμα και το Θεό, ο οποίος τον αφήνει να μείνει στον Παράδεισο, ν΄αναζητήσει και να βρει την αγαπημένη του. Μόνο που τη βρίσκει ζευγαρωμένη και ευτυχισμένη κι αυτό τον βγάζει από τα ρούχα του και βεβαίως από τη Γη της Επαγγελίας.
Κόλαση η ζωή του στην Κόλαση, κόλαση και στον Παράδεισο. Αλλά επειδή ο Θεός είναι φιλέσπλαχνος και δεν θέλει να χαθεί κανένας και αφού αυτός διαφεντεύει σε Κόλαση και Παράδεισο, χαρίζει και στον Άρη την ευτυχία και τον έρωτα, ακόμα κι εκεί στην καζαναρχία όπου ζεματίζονται. Ασχέτως αν γι΄αυτόν χάθηκαν διακόσια και βάλε χρόνια. Αλλά θα μου πείτε τι είναι μπροστά στην αιωνιότητα.
Ο κ. Σκουτέλας καταφέρνει περίτεχνα και περίτρανα με καλπάζουσα φαντασία να μας δείξει όλα τα επίγεια και υπερφυσικά που αγκαλιάζουν τον άνθρωπο, τις συνθήκες ζωής, την πίστη του. Κι αυτό γίνεται μέσα από πρόσωπα και καταστάσεις, δοξασίες, αγάπες και μίση κατά τέτοιον τρόπο που θα πρέπει να προβληματίζουν όλους μας, που δυστυχώς τα βλέπουμε και τα βιώνουμε, τα βλέπουμε απόμακρα και από την απέναντι όχθη ή, και το χειρότερο, δεν τα βλέπουμε καθόλου. Με το πόνημά του αυτό ο συγγραφέας δίνει πολλά, πάρα πολλά στο αναγνωστικό κοινό. Μεταξύ των οποίων θα πρέπει να δεσπόζουν οι πολιτικοί, τα ιερατεία και οι ιερωμένοι όλων των θρησκειών και δογμάτων, θρησκευόμενοι και θρησκόληπτοι, ιδιοτελείς. Ακόμη απλοί άνθρωποι, ερωτευμένοι και όσοι ενδιαφέρονται και υψώνουν φωνή σωτηρίας για το περιβάλλον και τον πλανήτη μας, που αφρόνως καθημερινά κακοποιούμαι.
Το υπέροχο μυθιστόρημα του κ. Σκουτέλα θα μπορούσε να έχει καλύτερη τύχη αν υπήρξε καταλληλότερη αντιμετώπιση, προβολή και διάθεση από τον εκδοτικό οίκο που κυκλοφόρησε. Θα μπορούσε να γίνει το «μπεστ σέλερ» της χρονιάς και να είναι στην κορυφή των πωλήσεων. Να γίνει κτήμα πολιτικών και ιερωμένων και αντικείμενο μελέτης προς αναθεώρηση πολλών θεωριών και αντιλήψεων ξεπερασμένων στην εποχή μας.
Και βέβαια το σύγγραμμα να γίνει αφορμή να δει ο κάθε άνθρωπος με διαφορετική ματιά το ρόλο, τη διδασκαλία, τη χειραγώγηση, τον προσηλυτισμό και το έργο των θρησκειών, οι οποίες για σχεδόν τρεις χιλιάδες χρόνια το παίζουν καθημερινά εκατομμύρια φορές σε όλον τον πλανήτη.
Το «Δεν θέλω να πάω στον Παράδεισο» είναι από τα λίγα έργα που ανεπιφύλακτα συνιστώ να διαβαστούν. Αν και υποψιάζομαι πως ορισμένοι από τους αναγνώστες του θα προστρέξουν σε μέντιουμ, καφετζούδες και χαρτορίχτρες. Αλλά αυτό το μικρό ποσοστό πάντα υπάρχει ανάμεσά μας. Ας μην ξεχνούμε όμως πως εδώ είναι η κόλαση και ο παράδεισος και επιπλέον το δοκιμαστήριο όλων των ανένταχτων ψυχών κατά Ρήγα-Γιώργο Σκουτέλα και το υπέροχο μυθιστόρημά του.