Μπορεί να είναι το δικό σου παιδί...

Αυτό το γράμμα το έστειλε στον Τρυποκάρυδο, ένας μαθητής της Τρίτης Λυκείου που ετοιμάζεται για Πανελλήνιες, χωρίς να περιμένει τίποτε καλό. Δεν προσδοκάει τίποτε από το εκπαιδευτικό σύστημα, τίποτε από την αγορά εργασίας, τίποτε από την λεγόμενη "οργανωμένη" κοινωνία.
Για διάβασε το γράμμα του, μπορεί να σου θυμίσει λίγο αυτά που λέει και το δικό σου παιδί:

"Γεια σου Τρυποκάρυδε! Είμαι 17, τρίτη λυκείου και όπου να ‘ναι δίνω πανελλήνιες. Αναγκαστικά γιατί αν δεν δώσεις και αν δεν μπεις σε σχολή σου λένε πως είσαι τίποτα. Στο σχολείο οι καθηγητές είναι στον κόσμο τους και έτσι μετά τις ώρες εκεί, αναγκάζομαι να περνάω καθημερινά άλλες 4-5 ώρες στο φροντιστήριο! Το ότι δεν γίνεται μάθημα σε κανένα σχολείο είναι κοινό μυστικό, κοντεύουν οι εξετάσεις και σε κανένα μάθημα αυτοί οι κύριοι δεν έχουνε τελειώσει την ύλη. Και αν δεν είχαμε λεφτά να πάμε φροντιστήριο τι θα γινότανε; Πανηγύρι!

Και για πες μου φίλε μου Τρυποκάρυδε και αν περάσω στη σχολή τι θα κερδίσω; Έχασα ένα χρόνο από τη ζωή μου μέσα στα βιβλία αντί να είμαι με τους φίλους μου και να ΖΩ, και θα χάσω και κάποια χρόνια ακόμη γιατί; Για να καταλήξω τελικά ένας ακόμη άνεργος…

Βαρέθηκα όλους αυτούς που παίζουνε με τα όνειρα μας!

ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ"