Αν και η Μ. Βρετανία αναγκαστεί να καταφύγει στο Δ.Ν.Τ. για βοήθεια – όπως πιθανολογεί ο Τζ. Σόρος – η Ελλάδα τι θα πρέπει να κάνει; Ισως τίποτε και να περιμένει απλώς το … μοιραίο. Μας είχαν παραμυθιάσει τόσο καιρό ότι η ελληνική οικονομία είναι ισχυρή και δεν θα την αγγίξει η κρίση, ότι έχουμε δυναμισμό και υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, ότι με την περιβόητη απογραφή αποκαταστήθηκε η εικόνα της οικονομίας στις πραγματικές διαστάσεις της και τόσα άλλα φαιδρά.
Ο βασιλιάς όμως ήταν γυμνός κι αυτό φάνηκε περίτρανα με τις πρώτες σοβαρές αναμπουμπούλες της κρίσης στην από εδώ μεριά του Ατλαντικού. Τώρα που τα πράγματα έγιναν πραγματικά ζόρικα, τώρα που πάνω από την Ελλάδα επικρέμεται η δαμόκλειος σπάθη της Ε.Ε., η κυβέρνηση αναγκάζεται να παραδεχθεί ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα.
Δέχεται ότι το έλλειμμα έχει ξεφύγει και σκαρφάλωσε στο 4,5%, δέχεται ότι το εξωτερικό χρέος απειλεί να μας πνίξει, κομπάζει όμως ότι παίρνει μέτρα για την αντιμετώπιση της έκρυθμης – όπως τη χαρακτηρίζει – κατάστασης. Και ποια είναι αυτά τα μέτρα, θα αναρωτηθεί κανείς; Το πάγωμα των αυξήσεων στους μισθούς και τις συντάξεις και ο κεφαλικός φόρος στα κατ ευφημισμόν υψηλά εισοδήματα. Κι ας μη μιλήσουμε για τη μείωση του τέλους ταξινόμησης στα ΙΧ, που στην ουσία επιδοτεί τα ευρωπαϊκά εργοστάσια και 5-6 εισαγωγείς αυτοκινήτων.
Με αυτά τα δεδομένα είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι οι κυβερνώντες τα έχουν κυριολεκτικά χαμένα με την κρίση. Αγωνιούν να σώσουν το κράτος και να αποφύγουν τη δημοσιονομική κατάρρευση, αλλά είναι αδύναμοι να σώσουν τους πολίτες. Η κατανάλωση συρρικνώνεται, καταστήματα και επιχειρήσεις κλείνουν, κόσμος χάνει τη δουλειά του. Η κοινωνική πλέον κρίση βρίσκει διέξοδο στην έξαρση της εγκληματικότητας, που φουντώνει επικίνδυνα, χωρίς κανένας να μπορεί να προβλέψει τι μπορεί να ακολουθήσει...
Είναι πραγματικά δυστυχία, ότι η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με την μεγαλύτερη πρόκληση των τελευταίων δεκαετιών, χωρίς να διαθέτει μια ηγετική φυσιογνωμία, που να μπορεί να εμπνεύσει, να συσπειρώσει, να οδηγήσει προς τα εμπρός...
Ο βασιλιάς όμως ήταν γυμνός κι αυτό φάνηκε περίτρανα με τις πρώτες σοβαρές αναμπουμπούλες της κρίσης στην από εδώ μεριά του Ατλαντικού. Τώρα που τα πράγματα έγιναν πραγματικά ζόρικα, τώρα που πάνω από την Ελλάδα επικρέμεται η δαμόκλειος σπάθη της Ε.Ε., η κυβέρνηση αναγκάζεται να παραδεχθεί ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα.
Δέχεται ότι το έλλειμμα έχει ξεφύγει και σκαρφάλωσε στο 4,5%, δέχεται ότι το εξωτερικό χρέος απειλεί να μας πνίξει, κομπάζει όμως ότι παίρνει μέτρα για την αντιμετώπιση της έκρυθμης – όπως τη χαρακτηρίζει – κατάστασης. Και ποια είναι αυτά τα μέτρα, θα αναρωτηθεί κανείς; Το πάγωμα των αυξήσεων στους μισθούς και τις συντάξεις και ο κεφαλικός φόρος στα κατ ευφημισμόν υψηλά εισοδήματα. Κι ας μη μιλήσουμε για τη μείωση του τέλους ταξινόμησης στα ΙΧ, που στην ουσία επιδοτεί τα ευρωπαϊκά εργοστάσια και 5-6 εισαγωγείς αυτοκινήτων.
Με αυτά τα δεδομένα είναι εύλογο να υποθέσει κανείς ότι οι κυβερνώντες τα έχουν κυριολεκτικά χαμένα με την κρίση. Αγωνιούν να σώσουν το κράτος και να αποφύγουν τη δημοσιονομική κατάρρευση, αλλά είναι αδύναμοι να σώσουν τους πολίτες. Η κατανάλωση συρρικνώνεται, καταστήματα και επιχειρήσεις κλείνουν, κόσμος χάνει τη δουλειά του. Η κοινωνική πλέον κρίση βρίσκει διέξοδο στην έξαρση της εγκληματικότητας, που φουντώνει επικίνδυνα, χωρίς κανένας να μπορεί να προβλέψει τι μπορεί να ακολουθήσει...
Είναι πραγματικά δυστυχία, ότι η χώρα βρίσκεται αντιμέτωπη με την μεγαλύτερη πρόκληση των τελευταίων δεκαετιών, χωρίς να διαθέτει μια ηγετική φυσιογνωμία, που να μπορεί να εμπνεύσει, να συσπειρώσει, να οδηγήσει προς τα εμπρός...
Αναρτήσεις
.png)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το ΚΕΝΤΡΙ είναι υπεύθυνο μόνο για τα δικά του σχόλια κι όχι για αυτά των αναγνωστών του...
Όμως αν το σχόλιό σας είναι χυδαίο, μην σας κακοφανεί αν δεν δημοσιευτεί...