Είναι πολυτέλεια η παράδοση και η συλλογικότητα;

Χθες το απόγευμα είχα σηκώσει μια ανάρτηση για το Σεμινάριο Παραδοσιακών Χορών, που διοργανώνεται στην Ροδαυγή της Άρτας το καλοκαίρι, το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος...
Κάποιος φίλος λοιπόν, μου έστειλε ένα λιγόλογο σχόλιο, που με προβλημάτισε...
Έγραφε: "εδω ο κοσμος καιγεται και συ..."!!!
Προβληματίστηκα πολύ, γιατί σκέφτηκα ότι μπορεί και να 'χει δίκιο...
Αύριο έχουμε Γενική Απεργία κι εγώ σκέφτομαι χορούς και γλέντια!!!
Σκέφτηκα πολύ πριν απαντήσω και τελικά η απάντηση μου είναι:

"Ο κόσμος καίγεται επειδή για τόσα χρόνια ήταν βολεμένος με τα ψίχουλα που του έριχναν κι επειδή, όπως λέει κι ο Νιόνιος ο Σαββόπουλος, δωροδοκούνταν με θεσούλες ή με την ελπίδα για θεσούλα...
Κι ο κόσμος τους άφηνε ν' αλλομανάνε και να κάνουνε ότι θέλανε και τρώγανε τις σάρκες του και το μέλλον του κι ο κόσμος τους ξαναψήφιζε, γιατί ο κόσμος "κοίταγε την δουλίτσα του"...

Ε λοιπόν, ο κόσμος πρέπει να ξαναμάθει την παρέα, την ομάδα, την συλλογικότητα, την ανταλλαγή ιδεών και απόψεων...
Ο κόσμος πρέπει να ξαναμάθει να σκέπτεται ανοιχτά, πέρα από τον εαυτό του, να σηκωθεί απ' την θεσούλα του και να γνωρίσει και κάτι πέρα από τα στενά όρια του δικού του μικρόκοσμου...
Αυτό το νόημα είχε το προμοτάρισμα του καλοκαιρινού σεμινάριου παραδοσιακών χορών στη Ροδαυγή Άρτας..."