Πώς να συναινέσεις στην αλαζονεία;

Γράφει ο ΝΑΣ στην ΗΧΩ:

"Ναι μεν ο Ν. Γκολομάζος, κακώς εγκαταστάθηκε, εάν έτσι έγινε, στο Δημαρχείο, πριν ολοκληρωθούν οι διαδικασίες, αλλά… αυτό ήταν το πρόβλημα; Εάν δηλαδή δεν είχε επισκεφθεί το Δημαρχείο ο Ν. Γκολομάζος, θα ήταν αποδεκτός και από τις άλλες παρατάξεις;"

και πιστεύει ότι το καλύτερο θα ήταν:

"Εάν υπήρχε (σ. ΚΕΝΤΡΙ: η βούληση) θα έπρεπε να καθίσουν όλοι μαζί, να σκεφθούν, να συσκεφθούν, και να συναποφασίσουν το πρόσωπο που θα μπορούσε να αναλάβει αυτό το ρόλο (σ. ΚΕΝΤΡΙ: του Συμπαραστάτη) … Και την πρωτοβουλία αυτή, δεν ήταν αναγκαίο να την αναλάβει ο Δήμαρχος… ας το έκαναν οι υπόλοιποι…"

Μα τι να κάνουν οι υπόλοιποι ώστε να πειστεί ο Παπαλέξης να σταματήσει να το 'χει δεμένο στο μαντήλι, ότι σώνει και καλά ο Γκολομάζος θα πάρει τη θέση;
Τι συναίνεση μπορείς να δείξεις μπροστά σε θέματα που έχουν προαποφασιστεί σε κάποια γραφεία και όλες οι κινήσεις γίνονται με πείσμα και με αλαζονεία;
Πώς να συνομιλήσεις με κάποιον, που δεν θέλει να ακούσει;

Τώρα όμως φαντάζομαι ότι άκουσε και ίσως αυτή η "αποτυχία" του ίσως να είναι η ευκαιρία του να καταλάβει και να επαναδρομολογήσει την πορεία του.
Και τότε, ποιος ξέρει; Ίσως να βρεθεί πεδίο για συναίνεση.

Όσο για το πόσο "χολωμένος" είμαι με τον ΝΑΣ, θα του το αποδείξω με μια απλή κίνηση:
Ενώ σήμερα γιορτάζουν οι Ευδοκίες, δεν θα του βάλω το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας, που ξέρω ότι του αρέσει...
Θα του βάλω ένα video σχετικό για τη συναίνεση με ανθρώπους που την απαιτούνε από τους άλλους, χωρίς όμως να την πιστεύουν οι ίδιοι:



Είναι η Δανάη Παναγιωτοπούλου...