Δασκαλόπουλος, ο προστάτης των εργατών...

Ποιός νομίζεται ότι είναι αυτή την στιγμή ο μεγαλύτερος υπέρμαχος των δικαιωμάτων των εργατών; Ποιός είναι αυτός που παλεύει για τα αιτήματά τους, κόντρα στην φαυλοκρατία και στην στυγνή αντεργατική πολιτική; Μα ο Δασκαλόπουλος, ο πρόεδρος του Σ.Ε.Β.
Σε ανοιχτό Forum που διοργάνωσε ο ΣΕΒ με κεντρικό θέμα "Η κρίση που μας απειλεί...η κρίση που μας προκαλεί", ο Δασκαλόπουλος δήλωσε "Στις διαρθρωτικές αλλαγές πρέπει να αναζητηθεί η λύση για την Ελλάδα στην οικονομική κρίση που διανύουμε αφού τα μέτρα που λαμβάνονται, προτείνονται και επίκεινται, δεν αποτελούν λύση".
Και για να μην αφήσει καμιά αμφιβολία ότι θα πολεμήσει και στους δρόμους αν χρειαστεί κατά των μέτρων λιτότητας, συμπλήρωσε "Ενώ βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη ύφεση των τελευταίων 80 ετών, από καμία κοινωνία δεν μπορεί να ζητηθεί, και καμία δεν πρόκειται να ανεχτεί μέτρα λιτότητας όταν ζητούνται από ένα αναξιόπιστο κράτος, ούτε θυσίες εν ονόματι του μέλλοντος όταν δεν προφέρεται ορατή προοπτική". Η κοινωνική σιγουριά και συλλογική ελπίδα, είπε ο Πρόεδρος του ΣΕΒ, δεν προσφέρονται πια σε κομματικές συσκευασίες τονίζοντας ότι η κομματική συναίνεση μπορεί να είναι ουτοπία, αλλά η κοινωνική συναίνεση είναι εφικτή και αναγκαία.
Λίγο αργότερα όμως, κάποιος πρέπει να τον τράβηξε από το μανίκι και τον ξύπνησε από τα επαναστατικά του όνειρα και έτσι δήλωσε σύμφωνος με το μοντέλο μείωσης των μισθολογικών απολαβών των εργαζομένων σε μια επιχείρηση. "Πρόκειται, είπε, για λύση μονόδρομο, αφού το πιστόλι βρίσκεται στο κρόταφο της επιχείρησης και όχι των εργαζομένων".
Σιγά βρε Δασκαλόπουλε, ανατρίχιασα...