Ευσεβείς πόθοι... ή Κάτσε κάτω από τον πήχυ!!!

Το έτερόν μου ήμισυ, που τώρα τελευταία δεν μ' έχει καθόλου σε εκτίμηση, περνάει μεγάλες ταραχές με το νέο project που έχει αναλάβει. Πάντα έβαζε ψηλά τον πήχυ, πάντα πίστευε ότι μπορούσε να ξεπεράσει τον εαυτό της και τους νόμους της φύσης, αλλά τώρα τελευταία το παράκανε.
Βάλθηκε να μετατρέψει το μπαλκόνι του σπιτιού μας σε κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, σε μια παραδεισένια όαση, σε έναν επίγειο παράδεισο...
Μην βιαστείτε να πείτε ότι την σνομπάρω, ίσα-ίσα, που σαν ιδέα και σαν χόμπυ είναι πολύ καλό, αλλά από την σχεδίαση έως την εφαρμογή, μεσολαβούνε πολλά βήματα (και πολλές ...κακοτοπιές).
Και με τον εποικισμό του Άρη συμφωνώ, πιστεύω ότι θα έλυνε πολλά από τα προβλήματα της ανθρωπότητας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ξυπνάω ένα πρωί, βάζω την αστροστολή μου, νέφτι στον κwλο μου και εκτοξεύομαι!!!
Εδώ η δικιά μου, έχοντας βαθιά μεσάνυχτα από κηπουρική και ανθοκομία, ξεκίνησε μια μέρα, πήρε γλάστρες, πήρε χώμα, πήγε στην λαϊκή και πήρε τα πρώτα της φυτά.
Όταν είδε κι απόειδε ότι χρειάζεται κι ένα minimum know-how, άρχισε να ρωτάει τις κυριούλες στην λαϊκή, ποιό φυτό αντέχει περισσότερο, ποιό θέλει λιγότερο πότισμα, κτλπ.
Άρχισαν οι ανταλλαγές απόψεων με τις γειτόνισσες από διπλανά μπαλκόνια, που είχαν ήδη φυτά και τέλος πάντων, οι κοινωνικές συναναστροφές της, πήραν μια ...φυσιολατρική στροφή!!! Α ναι, ξέχασα να σας πω ότι υποπτεύομαι πώς τον τελευταίο καιρό, έχει γραφτεί και συνδρομήτρια σε κάτι περιοδικά του στυλ ΟΙΚΙΑ και παίρνει ιδέες από τις φωτογραφίες και πιθανόν κλείνει τα μάτια και ονειρεύεται ότι και το δικό μας μπαλκόνι θα μεγαλώσει μια μέρα και θα γίνει σαν αυτά των φωτογραφιών, που υποψιάζομαι ότι ανήκουν σε επαύλεις και τελούν υπό την εποπτεία ομάδας γεωπόνων και την φροντίδα κουστωδίας κηπουρών!!!
Δεν θέλω να της χαλάσω την διάθεση, ούτε θέλω να της χαλάσω το ...όνειρο, αλλά μερικές φορές, μου έρχεται να την σκουντήξω, να την ψαρώσω σαν τον λοχία του ανέκδοτου και να της φωνάξω: "Πού πα' ρε Καραμήτρο!!!"
Βλέπετε εκτός από την έλλειψη γνώσεων, που ας πούμε ξεπερνιέται με τον καιρό, εκτός από την έλλειψη χρόνου για την σωστή φροντίδα των φυτών, που ας πούμε ξεπερνιέται με την επιλογή κατάλληλων ανθεκτικών φυτών, που δεν χρειάζονται πολύ πότισμα κτλπ, πχ. κάκτος από την Αριζόνα, σαν αυτούς που βλέπουμε στο Φαρ Ουέστ, υπάρχει κι άλλο ένα προβληματάκι, που αμέλησα να σας το πω και πραγματικά δεν ξέρω πώς μπορεί να ξεπεραστεί.
Εγώ και η τυχερή (που έχει εμένα) συμβία μου, μοιραζόμαστε εκτός από το μπαλκόνι, εκτός από την καθημερινότητα, με τις απογοητεύσεις και τις γκρίνιες, μοιραζόμαστε λοιπόν και δυό χαριτωμένα παιδάκια. Είναι τα γνωστά παιδάκια της πόλης, που μεγάλωσαν στο μπαλκόνι, όπου έχουνε τρεις-τέσσερις μπάλες, από ένα ποδήλατο, από ένα πατίνι, το μηχανάκι της Ντόρας, το σπαθί του εξολοθρευτή και άλλα πολλά που δεν τα ξέρω, μόνο τα βλέπω έντρομος. Αυτές οι σύγχρονες εκδοχές του Αρμαγεδώνα, είναι για τα φυτά του μπαλκονιού, ό,τι ήτανε οι ακρίδες για τον Φαραώ...

Και επειδή στεναχωριέμαι να την βλέπω να θυμώνει και να εκνευρίζεται και να ξεφυσάει που οι προσπάθειές της πάνε στράφι, μετά από ένα δυνατό σουτ ή ένα χτύπημα του σπαθιού του Spiderman (σας είπα, τα μπερδεύω...), θα ήθελα να της πω ότι καλό το ΟΙΚΙΑ, αλλά μάλλον απευθύνεται σε ανθρώπους που τα παιδιά τους έχουνε ξεπεράσει την ηλικία της ΑΥΘΟΡΜΗΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ.
Ίσως το πιο κατάλληλο ανάγνωσμα, για τα επόμενα χρόνια, να είναι το "Εγχειρίδιο του θηριοδαμαστή", ή το "Χίλιοι και ένας τρόπος για να νικήσετε τον Κόναν τον Βάρβαρο" !!!