Πού να βρεις γκορτζιά;

Μεγάλη Πέμπτη σήμερα και θυμάμαι όταν ήμουνα μικρός που κάναμε Πάσχα στο χωριό της μάνας μου, από Κυριακή των Βαΐων μέχρι του Θωμά, σαν σήμερα μας έστελνε η βάβω μου να βρούμε ένα καλό κλαρί γκορτζιά για σούβλα...
Γκορτζιά για τους φίλους που μεγάλωσαν μέσα στο τσιμέντο είναι η άγρια αχλαδιά....
Ξεκινάγαμε λοιπόν όλα τα εγγόνια και ανεβαίναμε το λόφο πάνω από το χωριό, μπαίναμε στο δάσος και πηγαίναμε σ' ένα ξέφωτο στην κορφή του λόφου, που είχε μπόλικες γκορτζιές. Και μόλις βρίσκαμε το σωστό κλαρί, ο μεγαλύτερός μας, ο Δημήτρης το 'κοβε με το πριόνι...
Αυτό το κλαρί, μετά από κάποιες μικροτροποποιήσεις που θα έκαναν οι μεγαλύτεροι, θα γινόταν η σούβλα που θα ψήναμε το αρνί το Πάσχα...
Και γιατί γκορτζιά θα με ρωτήσετε. Έχετε μυρίσει ποτέ να δείτε πώς είναι; Μοσχοβολάει κι όταν μπαίνει πάνω από τη φωτιά και ζεσταίνεται και καπνίζεται, δίνει τέτοια αρώματα στο αρνί που σου τρέχουν τα σάλια...
Τώρα πια οι σούβλες είναι μεταλλικές και με μηχανισμό κιόλας, μη τυχόν και κουραστούν τα χεράκια μας, τρομάρα μας...