Αυτή δεν είναι πλατεία, Γκουαντάναμο είναι...

Κατάλαβαν οι πολιτικοί μας ότι δεν τους παίρνει κανένας σοβαρά και το 'χουν ρίξει στο κλάμα και στην "αγανάκτηση". Παλιότερα, όταν αμφισβητούσαν έναν πολιτικό, αυτός απαντούσε "στο λόγο της τιμής μου" και τέλειωνε το θέμα, τότε είχαν τιμή εκτός από τις παρθένες και οι πολιτικοί. Αργότερα το τραγικοποιούσαν λίγο "μη σώσω..." και θόλωναν τα νερά. Πιο μετά ορκίζονταν "στα παιδιά μου". Είδαν κι απόειδαν ότι ο κόσμος δεν χαμπαριάζει και τώρα τελευταία το άλλαξαν το τροπάρι! Σου λέει, τούτοι εδώ μας πήρανε χαμπάρι, πώς να τους πουλήσουμε τιμή, που η μόνη τιμή που γνωρίζουμε είναι αυτή του λαδώματος; Πώς να τους τουμπάρουμε με τα παιδιά μας, που μας κατάλαβαν ότι και την μάνα μας θα πουλάγαμε για να ξαναβγούμε και να συνεχίσουμε το φαγοπότι; Τι μας μένει λοιπόν; Θα τους τάξουμε αυτό που πουλάει, δηλαδή αίμα, αγωνία, θέαμα. Και θα μιλάμε για το τομάρι μας, έτσι θα μας πιστέψουν. Ξέρουν ότι το τομάρι μας τόχουμε πάνω απ' όλα, μπορεί και να τους κοροϊδέψουμε...
Κι έτσι, μετά τον Βουλγαράκη που είναι έτοιμος να μαστιγωθεί στη πλατεία Συντάγματος, άμα του το ζητήσει ο αρχηγός, τώρα και ο Παυλίδης δηλώνει στην Απογευματινή: “Δεν προτίθεμαι να παραιτηθώ. Αν αποδειχθούν οι καταγγελίες να με κρεμάσουν από άλμπουρο στο Σύνταγμα”.
Και οι Γιαπωνέζοι, αντί να φωτογραφίζουν τους τσολιάδες στον Άγνωστο Στρατιώτη, να αποθανατίζουν την εξιλέωση και οι μαμάδες που πάνε βόλτα τα παιδάκια τους στο Ζάπειο να τους λένε "φάε όλη την κρέμα σου, γιατί κι ο κύριος δεν την έτρωγε και βλέπεις τι παθαίνει!!!