Έχω παρατηρήσει ότι τέτοιες μέρες πληθαίνουν αυτοί που ζητάνε την ελεημοσύνη μας. Είναι μάλλον θέμα marketing, εβδομάδα των παθών, τα μαρτύρια του Χριστού, η επανάληψη για χιλιοστή φορά του "Ιησού από τη Ναζαρέτ", η προσδοκία για ανάσταση και να σχωρεθούν τα ποθαμένα μας, όλα μας κάνουν πιό "ανοιχτούς" στο να ελεήσουμε αυτόν που έχει ανάγκη. ΤΗΝ ΕΧΕΙ ΟΜΩΣ;
Πού βρίσκονται όλες τις υπόλοιπες μέρες αυτοί οι μεταφερόμενοι ζητιάνοι; Πώς μεταφέρονται από πόλη σε πόλη, και από πολιούχο σε λιτανεία; Ποιός συντονίζει την μεταφορά; Πολλοί από αυτούς είναι ξένοι, οι πιο δημοφιλείς μάλιστα είναι οι" Σέρβοι". Βάζουν ένα χαρτόνι στο λαιμό με την ανορθόγραφη επιγραφή "ΕΙΜΕ ΣΕΡΒΟΣ" και με ζωγραφισμένο κι ένα σταυρό, για να μην ξεχνιόμαστε ότι κι αυτοί δικοί μας είναι, "από τους καλούς", να τους προτιμήσουμε... Πώς ξέρουν πού και πότε να πάνε;
Σήμερα το πρωί, είδα έναν γύρω στα 30, με κομμένο πόδι. Ήταν μούσκεμα από την βροχή και ίσως αυτό να με έκανε να τον πλησιάσω για να ρίξω ένα κέρμα στο καπέλο που είχε μπροστά του. Εκείνη την ώρα χτύπησε το κινητό του, το έβγαλε από την τσέπη του και άρχισε να χασκογελάει με κάποιον. Το κινητό τελευταία λέξη της τεχνολογίας...
Δεν με χαλάει τόσο ότι ένιωσα να με κοροϊδεύει μες στα μούτρα μου. Περισσότερο με ενοχλεί ότι αυτός και οι σαν αυτόν με κάνουν δύσπιστο προς τους άλλους που έχουν πραγματικό πρόβλημα, που πεινάνε, που ζούνε γύρω μας και στηρίζονται και βοηθιούνται από τη γειτονιά, χτυπημένοι από την ζωή, την ατυχία, την κακιά τους μοίρα...
Αναρτήσεις
.png)
Ξέρω ΑΚΡΙΒΩΣ την αίσθηση! Έχω αισθανθεί πολλές φορές να θέλω πραγματικά να βοηθήσω κάποιον, θέληση που τελικά πνίγεται από μια εικόνα κάποιου παρόμοιου απατεώνα που έρχεται στο μυαλό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟρισμένοι μάλιστα δεν κάνουν καμία προσπάθεια να κρύψουν την απατεωνιά τους όπως ένα παλικάρι που συνάντησα στα φανάρια της Βουλιαγμένης στο ύψος του Ελληνικού, ο οποίος παρουσιαζόταν με μπουφανάκι και παπουτσάκια γνωστών (ακριβών) φιρμών.
Εγώ μένω στο Ηράκλειο της Κρήτης και πέρα από τα κλασικά παιδιά, γυφτάκια, στο κέντρο της πόλης που είναι τα ίδια καθημερινά, και πραγματικά ζούνε από την ζητιανιά που οι γονείς τους τα έχουν βάλει να κάνουν, και ζούνε και εκείνοι απ' αυτό, και όλο αυτό προσβάλει και την αισθητική του κέντρου του Ηρακλείου, στα φανάρια στον κόμβο, ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ είναι 2 συγκεκριμένα άτομα με κομένο το πόδι ο ένας στο ένα φανάρι και ο άλλος στο άλλο και ζητιανεύουν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι κατάσταση αυτή!
Πέρα από φρικιαστικό θέαμα (σε άλλα φανάρια είναι και κουλοί), είναι σαν να πληρώνουμε διόδια κάθε φορά που πέφτουμε σε φανάρι!!!
Δεν μπορούν να ζήσουν αλλιώς? Δεν μπορεί το κράτος να κάνει κάτι?
Δεν εννοώ να τους μπαγλαρώσει αλλά να τους δίνει κάποιο επίδομα ανεργίας, αναπηρίας, να τους βρούνε μία δουλειά, κάπου!
Έχουν πολλοί έρθει τα Χριστούγεννα από την Ρουμανία. Επαγγελματίες ζητιάνοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχουν φύγει ακόμα.
Ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά τους είναι ότι πολλές φόρες είναι σε στάση προσευχής κατά την επαιτεία. Μέτα από πολύ καιρό είδαν μερικοί ότι δεν πιάνει αυτό και έχουν γυρίσει στο κλασικό με το χέρι παραπεταμένο...