«η γλώσσα λειτουργεί ενάντια στην αντίληψη της αλήθειας από την πλευρά μας», όπως φρονούσε ο Γουίλιαμ Τζέιμς (The principle of Psychology, 1890)

Με κάθε είδους καιρό ο έρωτας πάντα βασιλεύει. Μόνο που ο καιρός εν τέλει είναι κι αυτός που φθείρει τον ίδιο τον έρωτα.
Τι κι αν χαλάσανε οι καιροί, τι κι αν μπαγιάτεψαν οι έρωτες; Λένε πως δεν φτιάχνεται ο έρωτας με καλούπια. Δεν έχει ετικέτες. Είναι η επικράτηση της φαντασίας επί της λογικής.
Από την άλλη κι ο καιρός έχει γυρίσματα, η λογική δεν έχει.
Με τον έρωτα περνάει ο καιρός, με τον καιρό περνάει ο έρωτας. Ή μήπως όχι;



Ο νόμος του Hoffer λέει: "Όταν οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να κάνουν αυτό που τους αρέσει, συνήθως μιμούνται ο ένας τον άλλον."
Κι έτσι, όταν κάποιος "στραβώσει", είτε από την στραβή του καθημερινότητα, είτε από την στραβωμάρα του να διακρίνει τα σημαντικά από τα ασήμαντα, τότε κι ο διπλανός του, ο πιό κοντινός του, αυτός που τον "μοιράζεται", στραβώνει και οι παράλληλες -μέχρι τότε- πορείες τους στραβώνουν κι αυτές και γίνονται αποκλίνουσες και τότες, άλλος για Χίο τράβηξε κι άλλος για Μυτιλήνη...
Προχτές τα μαγνητάκια στο ψυγείο δεν συγκρατούσαν το τι ψώνια θα αγοραστούν ή το memo με την παιδική γιορτή που πρέπει να πάμε, για να μας δούνε οι γνωστοί και να πούνε : "Τι όμορφη οικογένεια και τι έκτακτα παιδιά!!!"
Το σημείωμα έλεγε με δυό κουβέντες "Θα πάρω τα παιδιά και θα πάμε διακοπές. Αν θες να έρθεις, δήλωσε συμμετοχή μέχρι την Κυριακή". Δεν έλεγε όμως ποιά Κυριακή και μπερδεύτηκα...
Δηλαδή μικρή μου Αγάπη, "PAXOS και ξερός" ή ακόμη καλύτερα "ΠΑΞΟΙ και ξεροί";;;!!!