Μια συζήτηση που ξεκίνησε χθες το βράδυ στο μπαλκόνι μεταξύ φίλων και τελείωσε σχεδόν με το πρώτο φως, με έβαλε σε αρκετές σκέψεις για ένα θέμα που συνεχώς μας ...σκουντάει, αλλά εμείς κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε.Η καθημερινότητα είναι σκληρή, αμείλικτη, ανηλεής, σε βάζει κάτω και σε πατάει... Οι αντοχές μας, όσο κι αν θέλουμε να το "παίξουμε" σκληροί, είναι περιορισμένες και τα όριά μας γίνονται ολοένα και πιο στενά... Όλοι μας έχουμε γνωστούς, που γονάτισαν. Άλλοι με λίγη βοήθεια σηκώθηκαν πάλι, άλλοι χρειάζονται περισσότερη προσπάθεια.
Κι εμείς μπορεί να νοιώσαμε κάποια σημάδια. Δεν χρειάζεται να το κρύβουμε κάτω από το χαλί, γιατί αν θεριέψει, μπορεί να μας καταπιεί. Στεκόμαστε στα δυό μας πόδια, το κοιτάμε κατάματα και αν χρειαστεί το παλεύουμε μαζί με τους αγαπημένους μας.
Δείτε το video και οπλιστείτε με δύναμη:
Όσοι πάντως νοιώσατε είτε στο πετσί σας, είτε στο περιβάλλον σας την ανάσα της και χρειάζεστε περισσότερες πληροφορίες για την κατάθλιψη, καθώς και μεθόδους για να την ξεπεράσετε:
http://katathlipsi.gr/
http://www.psyche.gr/depression.htm
Τηλέφωνο ΕΠΙΨΥ: 2106515200
Αναρτήσεις
.jpg)
.png)
.png)
Συμφωνώ με την ύπαρξη του προβλήματος. Συμφωνώ κι ότι μας αφορά όλους. Δε θέλει πολύ το μυαλό. Δε μπορώ να συμφωνήσω όμως με τα ποσοστά τού πάσχοντος πληθυσμού που δίνουν οι γιατροί. Ούτε φυσικά με τις μεθόδους θεραπείας που περιλαμβάνουν αντικαταθλιπτικά φάρμακα που όταν τα κόβεις παθαίνεις βαριά κατάθλιψη. Έχω χάσει φίλους έτσι.
ΑπάντησηΔιαγραφή