Το ότι θα ερχόταν μια μέρα, που θα έβλεπα με συμπαθητικό μάτι την Μιλένα, δεν το περίμενα ποτέ...
Ότι θα ερχόταν όμως η στιγμή, που θα κρεμόμουν από την δική της στάση, για να βγούμε από το αυτοκτονικό αδιέξοδο, από το συνεχές πήγαινε- έλα προς τον γκρεμό, από το έμπα ψυχή-έβγα ψυχή, από το τώρα πτωχεύουμε-αύριο πτωχεύουμε, αυτό από μόνο του με κάνει να αμφιβάλω αν είμαι υπέρ αυτής της δημοκρατίας!!!
Είχα μάθει ότι στην δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα, αλλά να, που εμφανίζεται τελείως αδιέξοδη και με ...ανέξοδους πρωταγωνιστές με πολυέξοδα "σοσιαλιστικά" γούστα...
Αντωνάκη ήρθε η ώρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήγια να σώσετε τη χώρα,
μαζί με την Μιλένα
με μανίκια σηκωμένα...
Βρε δεν πας να βρείς την Βίσσυ,
η καψούρα να σου σβήσει,
γιατί για πρωθυπουργός,
δεν βλέπω καθόλου φως...