Και τώρα τι θα απογίνουμε εμείς οι φτωχοί bloggers?

Πάει κι ο GAP και έχει πέσει μεγάλη κατάθλιψη στο σινάφι... 
Ξέρετε τι είναι να έχεις για πρωθυπουργό τον Γιωργάκη, που όποτε άνοιγε το στόμα του, γινόταν πανηγύρι; Ούτε οι δηλώσεις της Άντζελας (όχι της Μέρκελ, της Λαίδης D!!!) δεν είχαν τέτοιο σουξέ... 
Έλεγε τα δικά του, μισά Ελληνικά-μισά αλαμπουρνέζικα, είχε και τους Αμερικανούς επικοινωνιολόγους που του έδιναν ιδέες για τρίπλες και τρικλοποδιές κι όλα ήταν τέλεια, είχαμε και γράφαμε...
Όταν ξεκίνησε η κολοκυθιά με το όνομα του νέου πρωθυπουργού αναθαρρήσαμε...
Είπαμε, από δω το πάει, από κει το φέρνει, στο τέλος θα ολοκληρωθεί η νεκρανάσταση και θα τον ξανάχουμε για να παίζουμε!!! 
Αφού, σας λέω, ήταν η χαρά των bloggers. Μέχρι κι ο Μίμης ο Ανδρουλιδάκης του τα 'χωνε απ' το δικό του blog, έτσι για να καταλάβετε τι λέω!!! 
Κι όταν πήγε να βάλει απ' το παράθυρο τον Πετσάλνικο, τότε τι να σας πω; Χαρές κι αλαλαγμοί!!!

Πώς φώναζαν οι μαυραγορίτες στην Κατοχή "Βάστα Ρόμμελ"; Ε, ένα τέτοιο πράγμα, έτσι κι εμείς φωνάζαμε "Βάστα Γιωργάκη"!!! 

Τελικά όμως διαψευστήκαμε και τον χάσαμε, πάει ο Γιωργάκης... 
Τώρα θα κάθεται παρέα με τον Κωστάκη, ο ένας με το Playstation, ο άλλος με το iPad...