Η αποχή είναι συνενοχή...

Την προηγούμενη Κυριακή καθόμουν στην ουρά έξω από το εκλογικό τμήμα που ψήφιζα και χάζευα τις ουρές στις διπλανές αίθουσες.

Πολύς κόσμος ψήφιζε στο 4ο Σχολείο, αλλά ελάχιστοι ήταν κάτω από 25. Όσοι ψήφιζαν ήταν οι γονιοί τους, τα μπαρμπάδια τους, οι παππούδες τους... Τα παιδιά ήταν στην πλατεία κι έπιναν το freddo τους!!!

Ήταν και καλή μέρα, πού να πάνε για κάλπη, σιγά, σάμπως θ' άλλαζε και τίποτε, αφού όλοι ίδιοι είναι...

Αυτή ήταν η σκέψη κι έτσι το βράδυ, δεν βγήκαν αποτελέσματα, δεν υπήρξαν νικητές και χαμένοι, φράκαρε η διαδικασία, κόλλησαν οι εκλογές, η αποχή έπιασε τόπο!!!

Πώς; η αποχή λέει έφτασε στα 40%; Και τότε βρε αδέρφια, πώς τα δυο μεγάλα κόμματα, με τους κομματικούς χρισμένους τους έφτασαν στο 80%;

Τι; Δεν μετράει η αποχή; Και τότε τι σόι διαμαρτυρία είναι; Πώς είναι πολιτική ή κοινωνική στάση όταν δεν παίζει κανέναν ρόλο;

Πω, πω, πολύ μπερδεύτηκα αδέρφια, δηλαδή εσείς τους γυρνάτε την πλάτη κι αυτοί σας γυρνάνε την δική τους;

Και είναι πολιτική στάση αντί να ψηφίσετε, να πάτε στο Internet Cafe και να παίξετε Mortal Combat;

Πώς; Δεν θέλετε να ψηφίσετε κανένα από τα λαμόγια του συστήματος; Όλοι σας κορόιδεψαν; Και τότε γιστί δεν πάτε να τους κοροϊδέψετε κι εσείς; Γιατί κάνετε φουσκάλες με το καλαμάκι του φραπέ και δεν βάζετε μπλουζάκια με στάμπες που να γράφουνε αυτά που πιστεύετε και να κάνετε κάμποσες βόλτες στα εκλογικά τμήματα, μπας και γίνει κανά σούσουρο;

Προτιμάτε, εσείς που τάχα μου κάνετε την επανάσταση των "αόρατων", να αφήνετε τους γονιούς σας, τα μπαρμπάδια σας και τους παπούδες σας, να συνεχίσουνε να ψηφίζουν αυτούς που σας έφεραν σ' αυτή την άρνηση, στον μηδενισμό, στην ισοπέδωση;

Θα μου πεις: Και τι θες τώρα ρε φίλε; Η πρώτη Κυριακή πέρασε, η Όλγα που μας έλεγες έμεινε απ' έξω, τι μας ζαλίζεις τώρα; Τι θες και μας τα χώνεις πρωινιάτικα; Δεν βάζεις καλύτερα κανένα τραγουδάκι από του You Tube, αντί να μας ζαλίζεις;

Ναι μάγκα μου, αλλά πάντα βρισκόμαστε μπροστά σε σταυροδρόμια, πάντα ο δρόμος που διαλέγουμε θα μας στιγματίσει και θα χαράξει τη ζωή μας. Δεν ζούμε σε εικονική πραγματικότητα, ζούμε μέρα με τη μέρα στη γειτονιά μας, στην πόλη μας, στον τόπο μας. Κάποιοι άνθρωποι θα παίρνουν αποφάσεις κι αυτά που θα αποφασίζουνε, θέλεις δεν θέλεις θα σε επηρεάζουνε. Μην παραπονιέσαι ότι σε αφήνουν εκτός, όταν ο ίδιος επιλέγεις να μείνεις εκτός!!!

Ξέρω, μεγάλωσες ξαφνικά κι έμαθες με πολύ άσχημο τρόπο ότι τα πράγματα δεν είναι "άσπρα" και "μαύρα". Είναι γκρι και σου σκοτεινιάζουν την ψυχή. Τα περισσότερα είναι αλήθεια ότι είναι αποχρώσεις του γκρι. Δεν μου αρέσει αυτή η διαπίστωση, αλλά δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια και να καμωθώ πως δεν είναι έτσι. Η ζωή δεν είναι virtual reality.

Οι αρχαίοι που είχαν κατακτήσει τις αμεσότερες μορφές δημοκρατίας, καθώς ήταν συνηθισμένοι σε συνεχείς επιλογές, είχαν βγάλει το ρητό "το μη χείρον βέλτιστον".

Εσείς που είστε πιο μοντέρνοι ας πείτε "και μη χειρότερα..."

Πάντως, αν πείτε να διαλέξουμε εμείς οι υπόλοιποι για το ποιός είναι ο λίγότερο ή ο περισσότερο κακός, μην παραπονεθείτε μετά για το τι διαλέξαμε.

Μη μας ζητήσετε τον λόγο, μη μας φωνάξετε, απλά συνεχίστε να κάνετε φουσκάλες με το καλαμάκι του φραπέ...