Επιλέγουμε εμείς για εμάς...

Άρθρο του Γρ. Τατσιόπουλου

Η αυτοδιοικητική επιλογή μας

Διανύουμε αισίως την τελευταία προεκλογική εβδομάδα, καθώς βρισκόμαστε στις παραμονές της πρώτης Κυριακής των εκλογών που θα καθορίσουν το ποιοι άνθρωποι θα αναλάβουν τα ηνία του νέου διευρυμένου Δήμου Αρταίων.
Όμως, σε τίποτε αυτές οι εκλογές δεν θυμίζουν αντίστοιχες παλιότερες, αντίθετα μοιάζουν σα να είναι οι πιο βουβές που μπορώ να θυμηθώ.
Η εξήγηση φυσικά είναι απλή και λίγο-πολύ δικαιολογημένη. Η πλειοψηφία των ανθρώπων, όχι μόνο του Δήμου μας, αλλά και πανελλαδικά, είναι όχι απλά μουδιασμένοι, αλλά βαθιά απογοητευμένοι από τους επαγγελματίες της πολιτικής και κατ’ επέκταση –δυστυχώς- από την ίδια την πολιτική.
Υπάρχει μια βουβή οργή, που ακόμη δεν έχει ξεσπάσει και κανείς δεν μπορεί να προδικάσει αν θα εκφραστεί με το γύρισμα της πλάτης, σαν αποχή δηλαδή ή αν θα εκδηλωθεί σαν ψήφος διαμαρτυρίας και τιμωρίας των ενόχων, που αφού πρώτα τους εξαπάτησαν συνειδητά, τώρα θέλουν να τους καταστήσουν συνυπαίτιους της σημερινής κατάστασης.
Αυτή η τελευταία περίπτωση είναι που τρομάζει περισσότερο τους επαγγελματίες της πολιτικής, αυτούς που βάσισαν την οικονομική και κοινωνική τους εξέλιξη σε κομματικοδίαιτες και κρατικοδίαιτες διαδρομές. Φοβούνται ότι μια τέτοια αρνητική γι’ αυτούς εξέλιξη, θα δημιουργούσε ένα ντόμινο γεγονότων που θα ανέτρεπε την κατάσταση, που τόσο προσεκτικά έχουν δημιουργήσει εδώ και δεκαετίες, για να ελέγχουν έναν φιλότιμο και περήφανο λαό.
Και προσπαθούν την ύστατη στιγμή να εξαπατήσουν για άλλη μια φορά, απευθυνόμενοι στην φιλοτιμία των Ελλήνων και να δημιουργήσουν ανύπαρκτα διλλήματα, όπως «ή επιβράβευση των μέτρων ή πρόωρες εκλογές». Η άμεση ανταπάντηση από την άλλη πλευρά, από την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος, είναι «καταδίκη των μέτρων», και καλούνε σε υπερψήφιση των εκπροσώπων του ετέρου πόλου ενός δίπολου εξουσίας, που από κοινού οδήγησαν την χώρα στην ανυποληψία και τους Έλληνες στην ανασφάλεια και στην αδιέξοδη λιτότητα.
Και οι δύο πλευρές, αντιδρούνε ταυτόσημα, προσπαθώντας να συσπειρώσουνε τους μουδιασμένους, εξαπατημένους, φιλότιμους οπαδούς τους σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διατηρήσουνε οι ίδιοι το κομματικό τους κεκτημένο, να διατηρήσουνε μια Λουδοβίκεια κατάσταση που εξασφαλίζει στους ίδιους το παντεσπάνι, ακόμη κι όταν ο κόσμος δεν έχει ψωμί!
Να διατηρήσουνε την δυνατότητα να διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα, να κερδίζουνε από φούσκες στο Χρηματιστήριο, από δομημένα ομόλογα, από σκάνδαλα ποικίλων χρωμάτων, αλλά με κοινό συντελεστή την εμπλοκή κομματικών στελεχών των υψηλότερων βαθμίδων.
Προσπαθούνε να διαιωνίσουνε μια κατάσταση, όπου εκμεταλλεύονται τους κόπους και τις θυσίες ενός ολόκληρου λαού, για να εξασφαλίζουνε για τους ίδιους και την οικογενειοκρατία τους, απρόσκοπτη πορεία μέσα στον χρόνο.
Κι έρχονται και βάζουνε αυτά τα διλλήματα παραμονές των εκλογών της 7ης Νοεμβρίου. Και επίτηδες αποσιωπούνε το βασικότερο, σηκώνουνε κουρνιαχτό για να κρύψουνε το σημαντικότερο:
Την Κυριακή έχουμε Εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση…
Ούτε την κυβέρνηση καλούμαστε να στηρίξουμε, αλλά ούτε να την ανατρέψουμε. Αυτό είναι κάτι που κάνουμε με τις εθνικές εκλογές. Τώρα επιλέγουμε τους καταλληλότερους ανθρώπους που θα πρέπει να οδηγήσουνε τον Δήμο μας στο νέο και σχετικά δύσβατο Καλλικράτειο δρόμο.
Αυτό προσπαθούνε να μας κάνουνε να ξεχάσουμε. Παλεύουνε με νύχια και με δόντια, με διαγγέλματα και ταξίματα, με απειλές και ψεύτικες υποσχέσεις, να αρνηθούμε ότι είναι Τοπικές, ότι είναι Αυτοδιοικητικές, αλλά και το ότι είναι Εκλογές. Διότι ο όρος «Εκλογές» εμπεριέχει την επιλογή, δεν έχει καμιά σχέση με αδιέξοδα και ψευδοδιλλήματα. Τρέμουνε την επιλογή του κόσμου, γιατί φοβούνται ότι ο κόσμος θα επιλέξει με βάση την αξία των ανθρώπων κι όχι με το χρώμα των κομμάτων.
Κι αυτό θα είναι ένα «κακό» σημάδι για το μέλλον της νομενκλατούρας που μας διαφεντεύει αδιάλειπτα τα τελευταία χρόνια. Αυτό προσπαθούνε μάταια να αποφύγουνε.
Οι άνθρωποι που θα επιλεγούνε πρέπει αποδεδειγμένα και να ξέρουνε και να θέλουνε και να μπορούνε. Πρέπει να είναι άνθρωποι που έχουν ζυμωθεί στα αυτοδιοικητικά πράγματα και έχουνε στην πράξη παλέψει για το σήμερα και το αύριο των συνδημοτών τους, όχι με δελτία τύπου και φωτογραφήσεις, όχι με την απουσία λόγου για όλα τα σημαντικά ζητήματα που απασχόλησαν τους συνδημότες μας, αλλά παλεύοντας και αγωνιζόμενοι για το καλύτερο.
Όλοι μας είμαστε γνωστοί και όλοι ξέρουμε τους γύρω μας. Γνωρίζουμε τους βασικούς διεκδικητές της Δημαρχίας και μπορούμε να κρίνουμε ποιος είναι τι.
Ο κος Παπαλέξης δεν αναφέρθηκε ποτέ του στο παρελθόν σε κανένα θέμα που αφορούσε τον Δήμο, δεν εξέδωσε καν κάποιο Δελτίο Τύπου για να πάρει θέση σε κάποιο από τα πολλαπλά ζητήματα που ανέκυπταν. Ήταν εστιασμένος στο όραμα της βουλευτικής θέσης και τα αυτοδιοικητικά ζητήματα του φαινόντουσαν τότε μικρά και ανούσια.
Περιοδεύει σήμερα σε πολιτείες και χωριά υποσχόμενος λύσεις στα προβλήματα του κόσμου. Δυσκολεύεται όμως να πείσει, διότι πέρυσι, σαν υποψήφιος βουλευτής έταζε πάλι το ίδιο, έχοντας ως σημαία το περίφημο πλέον «Λεφτά υπάρχουνε» και υποσχόμενος αυξήσεις, όχι νέους φόρους, αλλά νέες θέσεις εργασίας και πράσινη ανάπτυξη.
Ο κος Παπαβασιλείου, άγνωστος μέχρι πριν τέσσερα χρόνια, ήρθε εισαγόμενος εξ Αθηνών για να δώσει τέλος στον τοπικό εμφύλιο σχετικά με τα χρίσματα. Ένας εμφύλιος, η νίκη στον οποίον, με βάση τους εκλογικούς συσχετισμούς του Νομού μας και την πολιτική κατάσταση της τότε εποχής, θα δημιουργούσε ισχυρό πολιτικό παράγοντα στο χώρο της Ν.Δ. Έτσι προτιμήθηκε η εισαγωγή αγνώστου. Ουσιαστικά ο κος Παπαβασιλείου δεν χρίσθηκε υποψήφιος Νομάρχης, αλλά χρίσθηκε Νομάρχης και του δόθηκε έτσι μια θέση με διαχειριστικό ρόλο, όπου οι μόνες ουσιαστικές λειτουργίες ήταν η κατανομή των κρατικών πόρων και η γνωμοδότηση περί μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων!
Πρωτοεκδήλωσε ενδιαφέρον για τον Δήμο, όταν έμαθε ότι η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση θα πάψει να υφίσταται λόγω της μεταρρύθμισης του Καλλικράτη.
Η «αγάπη» του για τον Δήμο μας ήταν τέτοια που δεν έγινε καν μόνιμος κάτοικός του. Προτίμησε την διαμονή σε ξενοδοχείο, δημιουργώντας κατ’ αυτό τον τρόπο την τραγελαφική κατάσταση να υποχρεώνεται να δηλώσει στην αίτηση μεταδημότευσής του, σαν διεύθυνση μόνιμης κατοικίας, την διεύθυνση του κτιρίου της Νομαρχίας, στην κεντρική πλατεία της Άρτας! (ΚΕΝΤΡΙ:!!!!!!!!!!!!!!!!!!)
Η θητεία του λήγει σα Νομάρχης χωρίς να έχει να παρουσιάσει ούτε ένα έργο υποδομής, ούτε ένα έργο ουσίας, αλλά με εκατοντάδες Δελτία Τύπου και χιλιάδες φωτογραφίες, διεκδικώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τον τίτλο του πλέον επικοινωνιακού προσώπου στη νεότερη ιστορία της Άρτας.
Ο μεγαλύτερος όμως φόβος για τους γνωρίζοντες είναι ότι στην περίπτωση της διαφαινόμενης ήττας του, θα αρνηθεί τον θεσμικό του ρόλο σαν επικεφαλής αντιπολιτευόμενης παράταξης και θα επιστρέψει στο σπίτι του, στην Αθήνα, εγκαταλείποντας την θέση του και απογοητεύοντας όσους πιστέψουν ότι μπορεί να τους εκπροσωπήσει επάξια στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Ο κος Παπάζογλου κατέρχεται με την εικόνα του άφθαρτου, νέου και προπαντός «ανεξάρτητου» υποψήφιου, αλλά η ίδια η διαδρομή του τον αναιρεί και διαψεύδει τα όσα δήθεν πρεσβεύει. Δεν δήλωσε εξ αρχής ότι θέλει να είναι ανεξάρτητος υποψήφιος, αντίθετα μπήκε στη «μάχη» της διεκδίκησης του κομματικού χρίσματος κι όταν απέφυγε να αποκτήσει την πολυπόθητη «εξάρτηση», θυμήθηκε τα περί ανεξαρτησίας της αυτοδιοίκησης και αποφάσισε να κατέλθει ως αντάρτης. Μια ματιά όμως στη σύνθεση του ψηφοδελτίου του αρκεί για να πείσει τον οποιονδήποτε περί της υποτιθέμενης ανεξαρτησίας του.
Και οι τρεις τους έχουν ένα κοινό σημείο, δημιούργησαν έναν συνδυασμό, μια αυτοδιοικητική παράταξη, μόλις πριν από τρεις μήνες, με μόνη επιδίωξη να κατακτήσουν την πολυπόθητη δημαρχιακή καρέκλα, που θα μπορούσε να αποτελέσει ένα σκαλοπάτι για την μελλοντική τους πορεία.
Στον αντίποδα όλων αυτών, υπάρχει η «ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ», μια καθαρά αυτοδιοικητική παράταξη, που πριν από τέσσερα χρόνια, αποτέλεσε τη φυσική εξέλιξη της «ΚΙΝΗΣΗΣ ΠΟΛΙΤΩΝ» και που αδιάλειπτα, μέσα και έξω από το Δημοτικό Συμβούλιο αγωνίστηκε για τον Δήμο και τους δημότες.
Η αντιπολιτευτική της στάση δεν εξαντλήθηκε στη στείρα άρνηση, αλλά ήταν μια φωνή διεκδίκησης, με σοβαρότητα και ευθύνη. Απαλλαγμένη από εξαρτήσεις μπόρεσε να ασκήσει τον θεσμικό της ρόλο με συνέπεια, συμφωνώντας στα σωστά και αντιδρώντας σε όσα πίστευε ότι δεν κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Η επικεφαλής, η υποψήφια Δήμαρχος, η Όλγα η Γεροβασίλη, η Όλγα δεν έχει εκλογική σχέση με τους συμπολίτες της, έχει σχέση ζωής.
Δεν εμφανίζεται ανάμεσά μας κάθε τέσσερα χρόνια, είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Καθαρά αυτοδιοικητική η Όλγα, από το 1998 μέχρι σήμερα δεν σταμάτησε στιγμή να αγωνίζεται για την Άρτα. Για την Όλγα το Δημαρχείο δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός, αλλά ο τρόπος να προσφέρει. Και για την Όλγα η προσφορά δεν είναι κάτι άγνωστο. Σαν γιατρός, σαν οικογενειάρχης έμαθε να στέκεται καθημερινά δίπλα σε όσους την χρειάζονται, με χαμόγελο, με συνέπεια, με ήθος.
Και γι’ αυτό, όσοι την γνωρίζουνε, ξέρουνε ότι και σαν αυριανή Δήμαρχος, μαζί με ένα επιτελείο ανθρώπων με όρεξη για δουλειά, με γνώση των προβλημάτων, με δυνατότητες και δυναμική, θα δώσει στην Άρτα μια νέα πνοή και θα την οδηγήσει μέσα από τις συμπληγάδες ενός ακόμη αδιευκρίνιστου -σε πολλά ζητήματα- θεσμικού πλαισίου, σε ένα καλύτερο αύριο.
Όλα αυτά είναι που προσπαθούνε να σας κρύψουνε με τα ψευδοδιλλήματά τους και ακριβώς γι’ αυτούς τους λόγους η επιλογή σας ΠΡΕΠΕΙ να είναι Τοπική και Αυτοδιοικητική.

Γρηγόρης Τατσιόπουλος
Υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλος
με την υποψήφια Δήμαρχο Αρταίων
ΟΛΓΑ ΓΕΡΟΒΑΣΙΛΗ