Όταν μπει στα σπίτια μας, θα είναι αργά...

Αντιγράφω από τον φίλο Θοδωρή και το blog tου, τον Αγρότοπο:

Θα ήθελα να αναφερθώ στις προχθεσινές και χθεσινές φωτιές που προκλήθηκαν κοντά στους οικισμούς Κολομόδια και Απόμερο του νομού Άρτας με απολογισμό 300 και 30 στρέμματα αντίστοιχα μιας και τις βίωσα από κοντά.
Πριν αναφερθώ στο συμβάν θέλω να σημειώσω πώς ο Αμβρακικός κόλπος προστατεύεται από την συνθήκη Ramsar και έχει ανακηρυχθεί Εθνικό Πάρκο από τον Μάρτιο του 2004.
Σε αυτόν τον χώρο λοιπόν που απαγορεύεται το κυνήγι, η δόμηση και πολλές άλλες δραστηριότητες (για να προστατευτεί υποτίθεται ο βιότοπος), επιτρέπονται οι φωτιές (κάθε χρόνο), η ρήψη υγρών και στερεών αποβλήτων από τις βιομηχανίες, τα αστικά λύματα, οι σκουπιδότοποι, η παράνομη αλιεία και θήρευση και πολλά άλλα. Αυτό είναι το Εθνικό Πάκο, που όταν ματώνει από το χέρι του ανθρώπου, τότε τρέχουν όλοι και πάντα είναι αργά.
Τώρα στο θέμα μας. Μια μέρα γιορτής η μεγαλύτερη θα έλεγα της ορθοδοξίας μας (15 Αυγούστου), κάποιοι ανεγκέφαλοι έβαλαν φωτιά σε διαφορετικά σημεία και πιθανολογώ για να κάψουν τα ξερά χόρτα που υπάρχουν στην περιοχή για να βγουν νέα για να τραφούν τα ζώα τους, έσπειραν τον πανικό στους κατοίκους της περιοχής γιατί οι συνθήκες ευνοούσαν για μεγάλη καταστροφή, με υψηλές θερμοκρασίες και αρκετά δυνατό αέρα. Χτύπησε συναγερμός, μέσα σε λίγα λεπτά φτάσαμε όλοι στο σημείο, γινόταν ένας χαμός. Ευτυχώς που η πυροσβεστική έφτασε εγκαίρως με ισχυρή δύναμη οχημάτων και ανδρών και τους οφείλω ένα μπράβο που μας έσωσαν. Ευτυχώς δεν έγιναν μεγάλες ζημιές. Κάποια ζώα κινδύνεψαν και έγιναν κάποιες μικρές ζημιές σε καλλιέργειες αραβόσιτου. Την επόμενη ημέρα όμως το μεσημέρι είχαμε τα ίδια, προφανώς από αναζωπύρωση. Κάηκε ένα μελίσσι αρκετών κυψελών και κάποιες καλλιέργειες.
Αυτές οι ενέργειες είναι καταδικαστέες από όλους μας για όποιο λόγο και αν το έκαναν.
Αν γνωρίζει κάποιος κάτι ας επικοινωνήσει μαζί μας ανώνυμα και θα το προωθήσουμε εμείς το θέμα…

ΚΕΝΤΡΙ: Έχει δίκιο ο Θοδωρής κι εγώ το έχω πει χίλιες φορές από τούτο το blog:
Όταν βλέπουμε να γίνεται κάτι που καταστρέφει τη ζωή μας και δεν μιλάμε, δεν είναι αλληλεγγύη στον γείτονα, αλλά συνενοχή...
Όταν καταγγέλουμε τον ασυνείδητο, τον εγκληματία, τον αδιάφορο, δεν είναι ρουφιανιά, αλλά σπάσιμο του "ωχαδερφισμού" και ενεργοποίηση των αντανακλαστικών μας σαν πολίτες...
Όταν όλοι μας αδιαφορούμε για την καταστροφή που συμβαίνει λίγα μέτρα παραπέρα, να είμαστε σίγουροι ότι όπου να 'ναι, η καταστροφή θα μπει και μέσα στο σπίτι μας...