Μερικές φορές δεν πάει άλλο...

Όλοι εμείς οι μοντέρνοι γονείς έχουμε διαβάσει όλα τα σχετικά βιβλία για την διαπαιδαγώγηση των βλασταριών μας και γνωρίζουμε τι πρέπει να κάνουμε και τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε, ειδικά σε ό,τι έχει να κάνει με σωματική τιμωρία.
Όμως υπάρχουν κάποιες στιγμές, που άνθρωπος είσαι, δεν αντέχεις και σου 'ρχεται να "σου δώσω μια, να πάθεις παλιόπαιδο, που μου 'κανες τα νεύρα τσατάλια¨.Δεν μπορεί, το έχετε νοιώσει, παραδεχτείτε το, μην κρύβεστε πίσω από το δάχτυλό σας...
«Καλά είναι αυτά που λένε τα βιβλία και οι παιδοψυχολόγοι, αλλά όταν φτάσει η κρίσιμη στιγμή δεν ισχύει... τίποτα! Εκεί ο κάθε γονιός κρίνει ανάλογα με την περίπτωση και αν χρειαστεί, θα ρίξει και καμιά στον ποπό. Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου, και σίγουρα δεν διαπράττεται κανένα έγκλημα».

Τα παρακάτω τα διάβασα στον φίλο Γιώργο Λάιο και κρατάτε ό,τι σας ενδιαφέρει:

Το ερώτημα ταλανίζει τους περισσότερους γονείς σε όλο τον κόσμο: το ξύλο βγήκε απ΄ τον Παράδεισο ή μήπως όχι;
Σύμφωνα με νέα έρευνα του Κολεγίου Calvin, στο Μίσιγκαν, ένα χαστούκι για να συνετίσουν οι γονείς τα παιδιά τους όχι μόνο δεν τα βλάπτει, αλλά τους κάνει καλό στην ενήλικη ζωή τους. Όπως υποστηρίζει η καθηγήτρια Ψυχολογίας και υπεύθυνη της έρευνας κ. Μάρτζορι Γκουνόε, το ξύλο ως μορφή πειθαρχίας- αυστηρά μέχρι την ηλικία των 6 ετών- κάνει τα παιδιά να βλέπουν με αισιοδοξία το μέλλον, τα βοηθά να γίνουν καλύτεροι μαθητές και παράλληλα να θέλουν να προχωρήσουν στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οι ερευνητές εξέτασαν 179 έφηβους και τους ρώτησαν εάν και πόσες φορές οι γονείς χρησιμοποίησαν το ξύλο ως «εργαλείο» πειθαρχίας. Από τις απαντήσεις, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι το χαστούκι που μπορεί να έφαγαν ως παιδιά, τα βοήθησε στην εφηβική ζωή τους.

Αν και υπάρχουν ερευνητές και ψυχολόγοι, οι οποίοι συμφωνούν με τα αποτελέσματα της νέας έρευνας, είναι πολλοί περισσότεροι εκείνοι που την αποδοκιμάζουν. Όπως επισημαίνει η οικογενειακή σύμβουλος κ. Έφη Σαρηγιαννίδου, η χρήση σωματικής βίας, προκειμένου να τιμωρηθεί το παιδί, θα πρέπει να αποφεύγεται... διά ροπάλου. «Ακόμη και η χρήση της λέξης “τιμωρία” έχει κάτι το εκφοβιστικό, πόσω μάλλον ένα χαστούκι», λέει.

Ένα χαστούκι ή ένα δυνατό χτύπημα δημιουργεί στο παιδί το αίσθημα της απόρριψης και του φόβου. «Όταν δε, η τακτική της σωματικής τιμωρίας σπάει το “ηλικιακό φράγμα” των 6 ετών και συνεχίζεται και στην εφηβεία, μετά δηλαδή τα 12 χρόνια, τότε τα ψυχικά τραύματα του παιδιού θα είναι σαφώς έντονα στη μετέπειτα ζωή του», σημειώνει η κ. Σαρηγιαννίδου.

Οι ειδικοί, πάντως, θεωρούν απαραίτητη την επίπληξη του παιδιού, όταν αυτό κάνει μία κακή πράξη ή μία αταξία. «Ο αυστηρός τόνος της φωνής, αλλά και μια πιο επιθετική στάση σώματος είναι τα “όπλα” των γονιών, προκειμένου να καταλάβουν τα παιδιά τη διαφορά μεταξύ του καλού και του κακού. Παράλληλα, η αφαίρεση προνομίων όταν έχει κάνει κάτι κακό, το να στερήσει δηλαδή ο γονιός από το παιδί μία βόλτα ή το παιχνίδι για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, αποτελεί σημαντικό τρόπο διαπαιδαγώγησης», υπογραμμίζει η οικογενειακή σύμβουλος. Τα όρια και οι κανόνες, σύμφωνα με την κ. Σαρηγιαννίδου, αλλά και η τιμωρία με την έννοια της συνέπειας, βοηθούν τα παιδιά να καταλάβουν πότε κάνουν λάθος και πότε όχι.»