Απίστευτος συλλογισμός...

Τέρμα, το επιχειρηματικό δαιμόνιο του Έλληνα δεν έχει όρια, παραδίνομαι και σταματάω να προσπαθώ να το "καλουπώσω". Θα καταλάβετε αμέσως τι θέλω να πω...
Προ ημερών το αρδευτικό φράγμα του Ιμαρέτ κατέρευσε σε ένα μήκος 30 μέτρων, δεύτερη φορά μέσα σε 10 χρόνια, λόγω του ότι κατέβαζε πολύ νερό ο Άραχθος (ανοίγει και λίγο παραπάνω το φράγμα η φιλενάδα μας η ΔΕΗ, δεν θέλει και πολύ να γίνει Μισσισιπής...).
Αφήνω στην άκρη το πρόβλημα που θα έχουν οι αγρότες του κάμπου, που μάλλον δεν προλαβαίνει να αποκατασταθεί η ζημιά πριν τον Απρίλιο που ξεκινάει η αρδευτική περίοδος και στέκομαι μόνο στο γεγονός ότι το συγκεκριμένο φράγμα δρούσε και προστατευτικά για τις βάσεις του Γεφυριού της Άρτας, σαν ανάχωμα της ορμητικής ροής. Και συνεχίζονται οι βροχές και το ποτάμι είναι φουσκωμένο και ένας θεωρητικός κίνδυνος θα μπορούσε να υπάρξει, γράφτηκε κιόλας στο πρωτοσέλιδο, στον τοπικό "Ταχυδρόμο", ότι πρέπει να προσέξουμε το ζήτημα...
Προσέξτε όμως, λέω "θεωρητικός", ΟΧΙ "υπαρκτός", μην κινδυνολογούμε κιόλας, έτσι για να κάνουμε εντύπωση...

Η συζήτηση που σας γράφω, έγινε το πρωΐ σε καφετέρια, όπου έπινα παρέα με φίλους τον απαραίτητο πρωϊνό καφέ. Απολαύστε χωρίς κανένα άλλο σχόλιο τον διάλογο:
-Βρε παιδιά, λέτε να γίνει καμιά πλάκα και να πέσει το Γεφύρι;
-Όχι ρε, δεν γίνονται τέτοια πράγματα, δεν θα αφήσουν να γίνει κάτι τέτοιο...
-Ναι, αλλά αν; Έτσι κι αλλιώς άχρηστοι είναι όλοι τους...
-Όχι βρε, πρόκειται για πανελλαδικό μνημείο, για σήμα κατατεθέν, ξέρουν ότι αν συμβεί καμιά στραβή, δεν θα έχουν πού να κρυφτούνε...
-Άκου αδερφέ, κι άλλες φορές τα 'χω ακούσει αυτά και στο τέλος τους βλέπω να πέφτουν από τη μια γκάφα στην άλλη, εγώ καλού-κακού, θα πάρω τα μέτρα μου.
-Τι θα κάνεις δηλαδή ρε μεγάλε, θα πας από κάτω να κρατάς το Γεφύρι, σαν τον Άτλαντα;
-Όχι βρε έξυπνε, θα πάω και θα στήσω μια web-camera απέναντι κι όταν πέσει, εγώ θα την έχω "πιάσει" την σκηνή, κατάλαβες; Ξέρεις πόσα θα μου δίνουν τα κανάλια για να τους το δώσω; Μέχρι απ' το CNN θα με παρακαλάνε, θα χεστώ στο τάληρο, σας λέω!!!
Και κόκκαλο όλοι εμείς...