Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καλοκαίρι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Καλοκαίρι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 7 Αυγούστου 2011

Καλοκαιρινές καψούρες...


Θυμάστε τι γινότανε μ' αυτό το τραγούδι του Christophé;

Μη χαλάτε τα μπάνια του λαού...

Τι ωραίος μήνας που είναι ο Αύγουστος...
Όλα κινούνται αργά, ράθυμα, ο κόσμος στις παραλίες ή στα χωριά του στα βουνά, οι πολιτικοί σε ολιγοήμερες διακοπές (το λένε επίσκεψη στις εκλογικές τους περιφέρειες!!!), μέχρι και η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής προτείνει συνταγές για σαλιγγάρια στο ένθετο γαστρονομικό περιοδικό της...
Τι να πρωτογράψω λοιπόν και να μην σας το χαλάσω;
Να σας γράψω ότι παραδοσιακά κανένας πολιτικός δεν ήθελε να χαλάσει "τα μπάνια του λαού", κοινώς αγόραζε χρόνο με την βαρεμάρα μας;
Να σας γράψω ότι σε κάτι θερινά τμήματα της Βουλής περνάνε μεσάνυχτα κάτι τροπολογίες-τέρατα;
Θα με γράψετε και θα 'χετε δίκιο... Αφού και οι ταξιτζήδες ραντεβού τον Σεπτέμβριο είπανε, λες και ήταν το ΣΙΝΕ ΠΑΛΛΑΣ, που κλείνει για καλοκαίρι!!!
Τέλος πάντων, θα δούμε...
Είμαστε για τα πανηγύρια κι έχει ο Θεός από Σεπτέμβρη...

Δευτέρα 11 Ιουλίου 2011

Λιώνω και δροσίζομαι με τη σκέψη...

Λιώσαμε και σήμερα στη ζέστη. 38,5 λέει το θερμόμετρο και το μόνο που με σώζει είναι να αναπολώ τη χτεσινή εκδρομή στη Λευκάδα...
Ήταν υπέροχα, αλλά κράτησε πολύ λίγο (ας όψεται το ταμείο που είναι μείον)...
Βάζω λοιπόν φωτογραφίες για να "δροσιστώ"!!!




Μπα, δεν γίνεται τίποτε έτσι, με τα ψέμματα δεν δροσίζομαι...

Σάββατο 25 Ιουνίου 2011

Καλοκαίρι στην Πάργα...


Απίστευτα όμορφη η Πάργα, με τις ανηφοριές της, με τον Βάλτο, με τον Λύχνο, με το Κάστρο της...
Μήπως όμως θα μπορούσανε αυτοί που έστειλαν το mail, προφανώς από το Γραφείο Τύπου του Δήμου Πάργας να βγάλουνε αυτό το "Ο" από "Ο Δήμαρχος του Δήμου Πάργας";
Όταν αναφέρεται το όνομα και μετά ακολουθεί ο τίτλος, αυτό το "Ο" φαίνεται λίγο ...υπερβολικό, δεν συμφωνείτε;

Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Για να γελάσουμε λίγο...

Λοιπόν, το καλοκαίρι φεύγει σε λίγες ώρες και λέω να κλείσω τις αναρτήσεις της σεζόν με ένα πραγματικά ξεκαρδιστικό video, που το είδα στη σελίδα ενός φίλου στο facebook.
Δείτε το:



Ξεκαρδιστικό δεν ήταν;

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Ο όρμος των Σαρακηνών...


Άνοιξα για λίγο τον υπολογιστή (το κινητό συνεχίζει και είναι κλειστό) και ανακάλυψα ότι πάρα πολλοί αναρωτιέστε για το πού βρίσκομαι, παρόλο που είχα "σηκώσει" και δύο φωτογραφίες.
Λοιπόν, βρίσκομαι στο Σαρακίνικο στο Νομό Πρέβεζας, λίγο πιο βόρεια από την Πάργα. Είναι ένα ονειρικό μέρος, όπου οι μέρες δείχνουν να μην περνάνε και οι νύχτες είναι λουσμένες στο Αυγουστιάτικο φεγγάρι.


Για να φτάσουμε εκεί, αφήνουμε πίσω μας την Πάργα, ανηφορίζουμε το βουνό και περνάμε την Ανθούσα και μόλις περνάμε την είσογο για Αγιά, υπάρχει μια διασταύρωση, όπου αν πάς ευθεία βγαίνεις στην Πέρδικα κι αν στρίψεις αριστερά, κατεβαίνεις για Σαρακίνικο.
Από κει και πέρα, συναντάς δυό-τρεις διασταυρώσεις με δρόμους που οδηγάνε σε εξοχικά και αν παίρνεις συνέχεια το αριστερό παρακλάδι, φτάνεις στο Σαρακίνικο, έναν μικρό παράδεισο, τον οποίο δυστυχώς πρέπει να αποχωριστώ το βραδάκι...


Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Στον όρμο των πειρατών...

Και ξαφνικά προέκυψαν πενθήμερες διακοπές!!!


Και έτσι βρίσκομαι από το πρωί στα νερά του Ιονίου, να πίνω παγωμένες μπύρες στο bar του Alex, να τρώω γεμιστά κολοκυθολούλουδα στο εστιατόριο της Βέρας, να κάνω μπάνιο στο καταφύγιο των πειρατών, να χαζεύω Ιταλίδες να προσπαθούν να αποδείξουν ότι είναι ομορφότερες από μια παρέα μελαχρινών Ισπανίδων, που παίζουν beach-volley...
Για τέτοια κατάντια μιλάμε δηλαδή!!!



Τι να κάνω; Θα το αντέξω κι αυτό το μαρτύριο και θα κάνω υπομονή, μέχρι να τελειώσει αυτή η κόλαση (διαβάζει και η γυναίκα μου...)
Θα γεμίσω τις μπαταρίες μου, θα αφήσω πίσω τους τελευταίους μήνες, που όλα έδειχναν να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και θα επανέλθω σε καμιά εβδομάδα, έτοιμος να περάσουμε παρέα το φθινόπωρο, που όλα δείχνουν ότι θα είναι ενδιαφέρον και ιδιαίτερα "καυτό"...

Με την πρώτη ευκαιρία θα ξαναμιλήσουμε, να είστε όλοι σας καλά...

Σάββατο 14 Αυγούστου 2010

Πείτε ΟΧΙ στις απαγορεύσεις...


Είτε διαλέξετε θάλασσα είτε βουνό για το διήμερο του 15Αύγουστου, να τα περάσετε καλά.
Όσο κι αν μας βομβαρδίζουν με τιμές καυσίμων, αυξήσεις ΔΕΗ, μείωση ΑΕΠ, αύξηση ανεργίας, μείωση εισοδήματος, αύξηση φόρων, αυξομείωση πίεσης για να μας έχουν σήκω-σήκω και κάτσε-κάτσε, του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υπόμένει...

Κι αν η τρόικα και οι yesmen και οι ΜΜΕδες τους μας θέλουν σε ένα καναπέ καρφωμένους να περιμένουμε την επόμενη είδηση, το επόμενο μαστίγιο ή το επόμενο καρότο, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε να πορευόμαστε με λοξό χαμογελάκι και σπίθα στα μάτια, γιατί ξέρουμε...

Την φωτό την δανείστηκα από
εδώ και την αφιερώνω στις απαγορεύσεις, στα μη και στα δεν πρέπει...
Εγώ προσωπικά θα διαλέξω πλάτανο και πέτρινη βρύση κι όχι άμμο και θάλασσα, αλλά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!!!

Καλά να τα περάσετε και ραντεβού την Δευτέρα το πρωί, όλοι όμως!!! Οδηγάει ο ξεμέθυστος της παρέας, να το θυμόμαστε αυτό...

Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

Ο δρόμος για τον Παράδεισο είναι υγρός...



Αν έτσι είναι η είσοδος για τον Κάτω Κόσμο, αναμεράτε να διαβώ, τι κάνω ακόμη εδώ πέρα;
Έτσι πρέπει να είναι ο Παράδεισος!!!

Σάββατο 10 Ιουλίου 2010

Εγώ και το δελφίνι!!!


Σκέφτομαι ν' αράξω σήμερα...
Α, όλα κι όλα, το δικαιούμαι, σκέφτομαι να πάω για ολοήμερη εκδρομή στις παραλίες του Ιονίου.

Κι αυτή τη φορά δεν θα σπαταληθώ σε κραιπάλες, ούζα, χταπόδια και μακροβούτια με το ψωμί στο λάδι της χωριάτικης ή στον γαύρο τον μαριναρισμένο!!!

Όοοοοοχι, τώρα που είμαι γυμνασμένος και τους έχω "φέτες" τους κοιλιακούς, θα παραβγώ στα μακροβούτια με τα δελφίνια του πελάγους!!!

Να, κοιτάχτε με πώς σκίζω τα νερά μαζί με το δελφινάκι, που μάταια προσπαθεί να με φτάσει!!!

Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010

Κι όμως είμαι ακόμη εδώ...

Ζέστες; Καύσωνας; Ανάψατε;
Δεν πειράζει μάγκες μου, καλοκαίρι είναι, τι θέλατε δηλαδή, βροχές και κρύα;

Κι όσο γιαυτούς που τρίζουνε τα δόντια και θα 'θελαν να τους ξεκουβαληθώ, έχω να τους πω ότι πάλι ξαστόχησαν και την πλήρωσαν άσχετοι...

Μην κοιτάτε το ρολόι, δεν έφτασε ακόμη η ώρα, είμαι ακόμη εδώ κι αυτό το καλοκαίρι...


Τρίτη 15 Ιουνίου 2010

Όταν θα γίνω επαγγελματίας blogger, το ξανασυζητάμε...


Το καλοκαίρι έχει μπει και μάρτυρας είναι το μαυρισμένο αριστερό μπράτσο του γείτονά μου, του ταξιτζή, γειά σου Θάνο με τις ατάκες σου και τα πειράγματά σου!!!
Όλη την εβδομάδα έχω "λαλήσει", δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ και στα διαλείμματα (όποιος με διαβάζει συχνά, θα έχει καταλάβει: γύρω στις 10 και κάτι, γύρω στις 12 το μεσημέρι, γύρω στις 2, γύρω στις πεντέμιση, γύρω στις 8 το βραδάκι), μπλογκάρω όχι για να κάνω τον έξυπνο, αλλά για να ξεχαρμανιάσω, να γεμίσω τις μπαταρίες μου...
Για μένα το ΚΕΝΤΡΙ είναι -και το' χω ξαναπεί ο τρόπος που έχω βρει για να μη "τα παίξω"!!!

Τα Σαββατοκύριακα όμως είμαι μπαμπάς πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, ό,τι χρόνο ληστεύω από τα παιδιά μου τις υπόλοιπες μέρες, προσπαθώ να τις ξεπληρώσω τα Σ/Κ, που λέγαμε και στο στρατό.

Όσο κουρασμένος και να είμαι, θα προσπαθήσω (άλλες φορές τα καταφέρνω, άλλες όχι...) να τους κάνω τα χατήρια, να βγούμε βόλτα, να πάμε στην πλατεία με τα ποδήλατα( απλώς τα κουβαλάμε, δεν τα καβαλάνε, δεν έχει μείνει καθόλου χώρος από τα τραπεζοκαθίσματα, τ' ακούς κύριε Δήμαρχε;), να πάμε θάλασσα, ό,τι θέλουν τα παιδιά δηλαδή...

Τον χειμώνα μένουμε μέσα στο σπίτι, τηλεόραση, DVD, Μπομπ Σφουγγαράκης, Αστυνόμος Σαΐνης, βρίσκω πιο εύκολα τον χρόνο να κοιτάξω λίγο και το πνευματικό μου παιδί, το ΚΕΝΤΡΙ...

Το καλοκαίρι όμως άλλες φορές προλαβαίνω, άλλες όχι, γιαυτό κι αν έχετε προσέξει, οι περισσότερες αναρτήσεις είναι αναδημοσιεύσεις άλλων φίλων ή δικά μου σχόλια σε παλιότερα γεγονότα, που τα προγραμματίζω συνήθως νωρίτερα, σπάνια είναι ενημέρωση για κάτι που έχει γίνει μέσα στο Σ/Κ...

Γιαυτό, σας παρακαλώ, μην με κατηγορείτε όποτε Μου στέλνετε σχόλια σε κάποια ανάρτηση και βλέπετε να περνάει το Σάββατο, να περνάει η Κυριακή και να μην τα δημοσιεύω. Δεν είναι επειδή σας σνομπάρω ή σας λογοκρίνω ή επειδή δεν συμφωνώ με αυτά που γράφετε...

Είναι επειδή έτυχε να μην ανοίξω καν το mail μου, μην ανησυχείτε, την Δευτέρα το πρωί θα τα δείτε δημοσιευμένα, αρκεί είπαμε να μην είναι χυδαία (βάλτε "@" αντί για "α", δεν χάλασε ο κόσμος, και με το μ@λάκας περνάτε το μήνυμα που θέλετε...).

Όταν βέβαια αποφασίσω να γίνω επαγγελματίας blogger και βγάζω τα μύρια από τις διαφημίσεις και θα έχω δορυφορική σύνδεση με την συντακτική ομάδα που θα δουλεύει το blog, ενώ εγώ θα είμαι στις Μαλδίβες, στο τριαντάμετρο γιώτ με τις μοντέλες να κάνουν ηλιοθεραπεία, τότε τα πράγματα φυσικά θα είναι διαφορετικά (χθες τη νύχτα έκανε ζέστη και τα όνειρά μου ήταν λιγουλάκι περίεργα)...

Ώς τότε όμως, κι εγώ που δεν είμαι στο γιώτ, κι εσείς που βλέπετε τα σχόλια που κάνετε το Σ/Κ να δημοσιεύονται την Δευτέρα, πρέπει να κάνουμε υπομονή...


αυτή η ανάρτηση έγινε με αφορμή ένα σχόλιο του φίλου, του ΑΡΙΣΤΟΥ ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ...

Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010

Φάτε τις γόπες, μην τις πετάτε!!!


Καλοκαιράκι, μίνι καύσωνας, το Ιόνιο μόλις είκοσι λεπτά μακριά, η καλύτερή μας...
Ετοιμαζόμαστε και βουρ για παραλία. Δεν μας ενοχλεί που έχει κίνηση στον δρόμο, όλοι οι καλοί χωράνε, στο μυαλό μας έχουμε την παραλία και η θάλασσα...

Και φτάνουμε στην παραλία και αντικρίζουμε ένα δάσος από γόπες, που βρίσκονται στητές στην άμμο, από τον Νεοέλληνα που έκανε ηλιοθεραπεία και ξεχαρμιάνασε κάνοντας ένα πακέτο στην καθησιά του...

Και φυσικά τα αποτσίγαρα τα πέταξε στο "μεγάλο τασάκι", δικός του είναι άλλωστε ο κόσμος και φυσικά κι η παραλία...

Επειδή όμως με το να διαπιστώνουμε την γαϊδουριά των άλλων, δεν κάνουμε καλύτερη τη ζωή μας, καιρός είναι να κάνουμε κάτι για να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Και δεν εννοώ να πιάσουμε τον θεριακλή και να τον βάλουμε να φάει τις γόπες του (αν και δεν θα 'ταν κακή ιδέα...), αλλά εννοώ να κινηθούμε για να διορθώσουμε το χάλι και να απλώσουμε μετά την ...κορμάρα μας στην αμμουδιά!!!

Η πρόταση λοιπόν, είναι η εξής:

7177314_orig

Οι εθελοντές του ΓΟΠiNG DAY που πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία πέρσι τέτοια εποχή αποφάσισαν να αναλάβουν και πάλι δράση..

Όπως αναφέρουν στο γκρουπ τους:

Οι στόχοι μας: Να αράζουμε σε καθαρές ακτές! Να κολυμπάμε σε καθαρά νερά! Να αφυπνίσουμε ανθρώπους που μας βλέπουν! Να γνωριστούμε από κοντά! Να μην υπάρχει ΓΟΠiNG DAY!

Πώς μπορείτε να συμμετέχετε:

Σε πρώτη φάση γίνεστε μέλη του ΓΟΠiNG DAY Group αν δεν είστε ήδη: http://www.facebook.com/group.php?gid=134540861782

Έπειτα μοιράζεστε μαζί μας την παραλία που προτείνετε για μεταμόρφωση! (είτε στο wall του group είτε με μήνυμα ή με e-mail στο GopingDay@yahoo.gr)

Τέλος, ορίζουμε ημερομηνία, συναντιόμαστε στις παραλίες που επιλέξαμε, γινόμαστε όλοι μια παρέα… και φς φς φς…τις αδειάζουμε από τις γόπες των τσιγάρων + από τα σκουπίδια!!!

Όσοι θέλετε, προωθήστε αυτή τη δράση, δίνοντας και σε άλλους ανθρώπους την ευκαιρία να συμμετέχουν!

μείνετε συντονισμένοι

http://gopingday.weebly.com

Και μετά, αφού οι γόπες μαζευτούνε από την άμμο, κάνουμε και τις βουτιές μας, κάνουμε και την ηλιοθεραπεία μας, πάμε και στη διπλανή ψαροταβέρνα για ουζάκι και γόπες για μεζέ...

Τρίτη 1 Ιουνίου 2010

Οι Λευκαδίτες γλύτωσαν, εμείς;


Δεν ξέρω αν θα είναι καλό καλοκαίρι ή κακοκαίρι της συμφοράς το φετινό...
Τα πράγματα δεν δείχνουν καθόλου καλά κι όπου γυρίσω να κοιτάξω, βλέπω σφιγμένα χείλη και συννεφιασμένα πρόσωπα.

Εγώ θέλω να ευχηθώ να προσπαθήσουμε να βρούμε όμορφες στιγμές ακόμη και μέσα στη μαυρίλα, γιατί αλλιώς δεν θα τα καταφέρουμε να σταθούμε όρθιοι.

Ας περιμένουμε το ουράνιο τόξο, πάντα βγαίνει μετά τη βροχή... Αν και κάποιος απαισιόδοξος γνωστός λέει πως δεν το βλέπουν όλοι. Κάποιοι θα μουσκέψουν ως το κόκκαλο και θα κρεβατωθούν με πνευμονία...
Τέλος πάντων, εγώ είμαι από τη φύση μου αισιόδοξος και ψάχνοντας να βρώ κάτι θετικό, ανακάλυψα ότι ο Συναξαριστής γράφει ότι σήμερα, 1 Ιουνίου, γιορτάζεται η "Ανάμνηση της απαλλαγής της νήσου Λευκάδας από την αρρώστια πανώλη, το έτος 1744", "που ξεκίνησε το 1742, φερμένη από τη Μεσσήνη της Ιταλίας: τα θύματα ήταν πολλά (ο πιθανότερος αριθμός ανέρχεται στην πόλη σε 1.028 ψυχές, σε ένα σύνολο 3.457)"

Και καλά, οι Λευκαδίτες γλύτωσαν τελικά μέσα σε δυο χρόνια. Εμείς να δούμε πόσα χρόνια θα χρειαστούμε για να γλυτώσουμε από τη σύγχρονη πανώλη της τρόικας και των ντόπιων εργαλείων της...

Πέμπτη 15 Απριλίου 2010

Μύρισε ο αέρας...


Σήμερα είμαστε επισήμως στη μέση της Άνοιξης, η τραμπάλα ισοοροπεί ακριβώς στη μέση, ένα σπρωξιματάκι χρειάζεται για να γύρει προς Καλοκαίρι μεριά...
Έλα παιδάκι μου, κάνε την σωστή κίνηση, πάρε την απόφαση και γείρε την πλάστιγγα να φέρεις το Καλοκαίρι...

Άφησε πίσω τις βροντές των κεραυνών, έλα προς το κύμα που σκάει στην αμμουδιά...
Εγώ πάντως έχω ήδη αρχίσει να οσμίζομαι το θαλασσινό αεράκι, σαν σκύλος που φερμάρει...

Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2009

Τι είδα, τι άκουσα φέτος το καλοκαίρι...



Ατάκες τουριστών και κατοίκων σε ένα καλοκαιρινό θέρετρο. Αλλάξτε τα ονόματα και μπορεί να είναι οποιοσδήποτε καλοκαιρινός τουριστικός προορισμός της Ελλάδας...

-Μήπως έχετε κάνα μανό; Όχι εδώ… Για μετά… Έχει φτάσει το πεντικιούρ στο δάχτυλο!

(κυρία που απολαμβάνει το πρωινό της με την ομήγυρη τις πρώτες μεταμεσημβρινές ώρες στο καφέ «Νησήλιος»)

-Τι ώρα κλείνει η παραλία;

(ενθουσιώδης νεαρός στην παραλία του Σωρού, ψάχνει ατάκα για να «ρίξει» γοητευτική λουόμενη)

-Γι αυτό με λένε μπουμπούκα, γιατί μ’ αρέσουν τα ρυζόγαλα!

(η διάσημη γυναίκα –χαλί κ. Μοιραράκη επιλέγει να φάει ρυζόγαλο αντί για παγωτό, στο γνωστό μαγαζί της “Vicky’s”)

-Εσύ πότε φεύγεις;

(πλατεία, νωρίς)

-Εγώ πότε ήρθα;

(πλατεία, αργά και κάτι παραπάνω)

-Φεύγω αύριο…

(ένα από τα γνωστά ψέματα του νησιού, ακούστηκε πολλές φορές)

-Πάω να μαζέψω κάτι μ… που εκπέμψανε σήμα πίσω απ’το Δεσποτικό!

(βράδυ στην ταβέρνα του Πιπίνου κι ο γνωστός Σαργός, καθώς πίνει μια τελευταία γουλιά από τη μπύρα του και χάνεται μες στο σκοτάδι)

-Μα καλά… Πού να φέρνω το φουσκωτό με το τρέηλερ στην Κυκλάδα;

(η άνοια της Αθηναϊκής ευζωΐας από φέρελπι εισοδηματία, ένα πρωινό του Αυγούστου στο καφέ Μαργαρίτα)

-Ινώ! Αυγουστίνα! Φεύγουμε!

(μητέρα στα τέκνα της, στο βιβλιοπωλείο, ασφαλώς απόγονοι του Ευριπίδη)

-Ευκλείδη, παιδί μου, πού πήγε η Αριάδνη;

(μαμά στο γιο, αναζητώντας την κόρη, όλοι ασφαλώς απευθείας απόγονοι του Αισχύλου)

-Πώς πάνε La Luna;

(ερώτηση των 3.15 τα ξημερώματα, κάθε βράδυ…)

-Το ξέρεις ότι ο γέρο-Πιπίνος είχε βραβευτεί από τον Κώστα Καραμανλή; Τον γέρο, όχι τον τωρινό…

(πρωί στο καφέ «Ναυάγιο», συνομιλία ιστοριοδιφών)

-Παιδιά! Πήγε κουώρτερ παστ σέβεν!

(καλοζωϊσμένη νεαρά στην παραλία του litte Soros, αποδεικνύει την ευφράδεια της αστικής τάξης εις την αγγλικήν )

-Δες! Δες! Ελικόπτερο! Η Μόνικα!

(περιχαρής μεσήλιξ νεανίζουσα κυρία αντικρίζει ένα από τα ελικόπτερα του φετινού καλοκαιριού και φαντασιώνει)

-Τι ωραίο φουστάκι που φοράς…

-Άντε πάλι τα ίδιααα…

(με το χέρι στη μέση, όλο νάζι και ζοχάδα, τρίχρονο κοριτσάκι -η μικρή Μαιρούλα με τ’ όνομα-, καθώς σχολιάζεται για 2η συνεχή μέρα το κομψό ντύσιμό της, κάπου κοντά στο καφέ «Ναυάγιο»)

-Είμαι εγώ παράξενος; Όχι, είμαι εγώ παράξενος;;;

(φανατικός αναγνώστης των καλοκαιρινών αθλητικών εφημερίδων βιάζεται να αγοράσει τον Τύπο που μόλις ήρθε, και τρώει «πόρτα» από τον εφημεριδοπώλη, καθώς δεν τις έχει ξεπακετάρει ακόμα, οπότε και γίνεται ψιλομανούρα…)

-Ρε συ πού έστειλα εγώ μήνυμα?Ποια είναι η Άρτεμης?

(πρωινό ξύπνημα στο καφέ Μαργαρίτα, κάνοντας έναν απολογισμό της προηγούμενης νύχτας)

-Μεγάλωσε ο γιος του βιβλιοπώλη…

(γοητευτική τριαντάρα περιεργάζεται τον περί ου ο λόγος καθώς ξερογλείφει με λαγνεία το κουταλάκι με τη γλυκόξινη σως στο “Lollo’s”)

-Ένα χυμό ανανά θα μου φέρετε;
-Ναι, αμέσως.
-Είναι ντόπιος ο ανανάς;

(θαμώνας καφετέριας αποδεικνύει τη ζημιά που έκαναν οι παλιοφυλλάδες φέτος, αφήνοντας πιθανώς την εντύπωση πως μέχρι και ανανάδες αναπτύσσονται στη γόνιμη γη του νησιού)

-Συγνώμη, υπάρχει νευροχειρουργός στο νησί;

(κυρία VIP ρωτάει με αφέλεια ντόπιο στο λιμάνι, μπερδεύοντας το L.A. με το ΕΣΥ του Αβραμόπουλου… -Σιγά μαντάμ, μήπως θέλετε να σας φέρουμε και τον Κλούνεϊ;…)

-Μήπως έχεις το PrezaTV;

(Ο Πέτρος Κωστόπουλος ρωτάει συνωμοτικά έναν από τους bloggers του νησιού)

-Παιδιά, μήπως έχετε κανένα προφυλακτικό; Είναι επείγον… Excuse me girls, do you have a condom? It’s urgent!

(πυρωμένος θαμώνας της πλατείας σε απεγνωσμένη αναζήτηση σε ελληνικά και άπταιστα αγγλικά στους τριγύρω του - επείγον γαρ…)

-Έχετε ηρεμιστικά για παιδιά;

(Αργά, στο φαρμακείο… Χωρίς σχόλιο)

-Παιδιά, σήμερα δεν θα πιω…

(μετά από ρακομελοκατάνυξη στην πλατεία και ξύπνημα με βαρύ κεφάλι. Κλασική ατάκα, πάντα πρωινή, που αρχίζει με σοβαρό ύφος και καταλήγει συνήθως σε μειδίαμα…)

-οκτώμιση…

-εννιά…

(οφθαλμολάγνοι θαμώνες κάθονται αντικριστά στο Yannis Place και βαθμολογούν τις διερχόμενες δεσποινίδες από την οπτική τους γωνία)

από antiparos και ανανεώνεται συνεχώς με νέες ατάκες από αναγνώστες...

Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

Προς Θεού, ούτε να το διανοηθείς Πρωθυπουργέ !!!


Παράξενο πράγμα το μυαλό του ανθρώπου. Ειδικά τώρα το καλοκαίρι παίρνει ανάποδες στροφές κι εκεί που ξεκινάω να γράψω κάτι σοβαρό, πάλι στην πλάκα το γυρνάω.
Είδα στο Εορτολόγιο ότι σήμερα γιορτάζει ο Εύπλους. Άριστος γνώστης της Ελληνικής ο δικός σας, σκέφτηκα να κάνω ένα αφιέρωμα στους σκυλοπνίχτες, που οι εφοπλιστάδες έχουν βάλει να μεταφέρουν τον κοσμάκη στα νησιά.

Ψάχνοντας, έπεσα πάνω στην Πηνελόπη Α. του καπετάν Αγούδημου. Τα 'χει τα χρονάκια του, 34-35 ετών είναι, αν ήταν άλογο θα του είχαν κάνει ήδη ευθανασία... Πρόσφατα μάλιστα, μια έκθεση ενός Γερμανικού οίκου το κατέταξε μεταξύ των πιο επικίνδυνων καραβιών παγκοσμίως. Κανονικός σκυλοπνίχτης και με τη βούλα δηλαδή.

Εδώ όμως είναι Ελλάδα, είμαστε ναυτικός λαός και δεν πτοούμαστε από κάτι τέτοια. Και είπαμε, είναι του καπετάν-Αγούδημου, είμαστε τώρα για καυγάδες με τον Μπαρμπαρόσσα του Αιγαίου;

Δεν ιδρώνει κανενός λοιπόν το αυτί και αυτή την στιγμή που μιλάμε ο σκυλοπνίχτης μεταφέρει υποψήφιους ναυαγούς, ε συγγνώμην, τους εκδρομείς του Αυγούστου ήθελα να πω, στην γραμμή Ραφήνα-Άνδρο-Τήνο-Μύκονο.



Και εδώ ακριβώς, είναι που θέλω να κάνω την παρέμβασή μου:
Κώστα μου, λεβέντη μου, κολώνα του Έθνους μας, εκεί που βγαίνεις στο λιμάνι στην Ραφήνα να "χτυπήσεις" κανένα μπυρόνι, μην τυχόν και σου περάσει από το μυαλό να μπεις στο Πηνελόπη για καμιά βόλτα κατά Μύκονο μεριά...
Όχι λεβέντη μου, μη μας βρει κανά κακό και πού να βρίσκουμε σωσίβιο στα μέτρα σου; Άσε που όλοι ξέρουμε ότι δεν κάνει να κολυμπάμε φαγωμένοι και για να σου πω την αλήθεια, το να σε βρει το ναυάγιο με άδειο στομάχι, ειδικά εσένα, κομματάκι δύσκολο μου φαίνεται!!!

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

Σας εύχομαι καλό Σαββατοκύριακο...


Εμένα να με συμπαθάτε παιδιά, αλλά λέω να πεταχτώ μέχρι τα Σύβοτα της Λευκάδας για 2-3 μερούλες.
Μην με ζηλεύετε, είναι ένα απαίσιο μέρος, με βρώμικη θάλασσα, φασαρία και με ψαροταβέρνες που σερβίρουν μπαγιάτικα, απαίσια μαγειρεμένα φαγητά. Κι αν πεις για το τοπίο, για το περιβάλλον; Αίσχος, δεν αντέχεται!!!
Αφήστε τα, σκέτη κόλαση σας λέω...

Τι να κάνω όμως, όπως έλεγε κι ο Πολύδωρας: "Αγγαρεία κάνω, ποινήν εκτίω"!!!
Θα σας πω για την ταλαιπωρία που τράβηξα, μόλις γυρίσω από τον ...τόπο του μαρτυρίου...

Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Το καλοκαιράκι θέλει Mojito !

Το καλοκαιράκι έχει έρθει, το κέφι ανάβει, η διάθεση ανεβαίνει, το αίμα κοχλάζει και το Mojito ξανάρχεται στις επιλογές μας σάν δροσιστικό ποτό.

Πολλοί όμως barmen δεν ξέρουν να το φτιάχνουν και τόσο καλά. Μην στραβπμουτσουνιάζετε και χαλάτε την βραδιά σας. Δώστε του τα φώτα σας...

Το κέρδος σας θα είναι διπλό: και μάλλον θα σας το κεράσουν και θα εντυπωσιάσετε τη συνοδό σας!!!


mojito


Τί χρειαζόμαστε:

  • Λευκό ρούμι φυσικά
  • Φρέσκια μέντα μερικά φυλαράκια
  • 2 κουταλιές ζάχαρη
  • 1 lime κομμένο στα 4
  • Λίγη σόδα

Πώς το κάνουμε:

Σε ψηλό ποτήρι βάζετε τη μέντα, τη ζάχαρη και τα lime και ανακατεύετε καλά.

Γεμίζετε με παγάκια, προσθέτετε ρούμι έως τα 3/4 του ποτηριού και ανακατεύετε πάλι.

Συμπληρώνετε με σόδα.

πηγη www.i-know.gr